Mektuplaşabiliriz! İster misin?Her insan bir dünyadır. Benim dünyam, senin dünyan, Dostoyevski'nin dünyası. Bu dünyanın içinde sadece yaşanmışlıklar yok! Hayaller, rüyalar, düşünceler kısacası kişiye ait her şey bu dünyanın bir parçasıdır. Yazarlık bu dünyanın aktarımındaki ustalık derecesidir. Böyle bir düşünceden ilham alarak şöyle düşünürüm, mümkün olabilseydi de Dostoyevski gibi yazarlar dünyanın tüm acılarıyla tanıştırılabilselerdi, o zaman bizleri hangi başyapıtlar bekler olacaktı. Dostoyevski, sefil bir hayatın versiyonlarından biri olan, parasızlık içinde hayatla mücadele eden hayat mahkumlarının yaşamlarını, kötü kiralık odaların pencerelerinden, başladığı ilk eseri "İnsancıklar"dan itibaren aktarmaya çalışıyor. Biz artık dünyamızdaki birçok yarayı, kasvetli St. Petersburg yaşanmışlıkları ile pansuman etmeye çalışıyoruz.
Zaman zaman çok derine inerek kurcaladığım konulardan biri, kültürel yobazlıktan sıyrılarak bir insana sevgi beslemenin veya bağlanmanın mümkün olup, olamayacağı, sorgulaması olmuştur. Bu hikayede bunun mümkün olabileceğini görüyorum ama burada bile istediğim sonla bitmiyor. Kültürel bir beklenti olmadan bir insanı sevebilmek, onun için üzülebilmek, onun için acı çekebilmek, onun için hayatla mücadele edebilmek ve özellikle kültür yobazlarıyla savaşabilmek, erdemli yaşam bu olsa gerek!
Dostoyevski'nin ilk eseri, 1846 yılında, Nisan-Eylül ayları arasında, memur olan Makar Alekseyeviç ile yoksul, yetim bir genç kız olan Varvara Alekseyevna arasındaki mektuplaşmadan oluşuyor. Bazen aynı güne iki mektup sıkıştırılır bazen de günler sonra bir mektup ortaya çıkıverir. Bağlanmanın fedakarlık üzerindeki etkisi yoğun bir şekilde işlenir. Ayrıca araya kızın hayatı serpiştirilir. Özellikle kızın Pokrovsky ile olan geçmişi kendi başına etkileyici bir hikaye. Eser, herkesin rahatlıkla okuyabileceği sadelikte.
