"... kendi atıyla Francesco'nunkinin farklı olduğunu düşünüyordu; kendi ayının yürüyüşü daha ağır, daha durgundu, hayvan bile yaşamının değişmek üzere olduğunu hissediyordu." . . Zaman, hakkında çok şeyler söylediğimiz, kitaplar okuduğumuz, konuşmalar dinleyip filmler izlediğimiz çok geniş bir unsur. Efsunlu bir kelime gibi zaman. Hepimizin sahip olduğu ama birkaçımız değerlendirebildiği ömrümüzün en kıymetlisi... Geçmişini çabucak yitirdiğimiz, geleceğine kaygılandığımız, geniş vaktinin labirentlerinde kaybolup şimdisini unuttuğumuz zaman, senin de benim de tüm evrenin de elinden kayıp giden zaman.. Peki neresindeyiz bu zamanın? Alışkanlıklara kapılmış da her günü aynı durağanlıkta geçiren mi? Henüz ne yapacağını bulamadığı için bir su yosunu gibi bir o yana bir bu yalpalayan mı? Yoksa kendini hayatın akışına kaptıran ama ânın kıymetini farkında olan mı? İşte Tatar Çölü, zihnini ve kalbini açarak satırlarını okuyan okuyucusuna, kendisine bu soruları sorması için fırsat vermekte ve farkındalıkla okunduğu takdirde okuyucunun yaşamında olumlu değişimler yapmasını da sağlayabilecek bir eser. Yaşam karşımıza tevafuklar çıkarır elbet ama bizler çoğunlukla seçimlerimizi yaşarız. Drogo, Bastiani Kalesi'ni ilk olarak kendisi seçmedi belki ama oradan ayrılmak, şehre gidebilmek elinde olan bir kişiydi. Kitabın bir yerinde şu alıntı var : " '...insan artık sonuna gelmiş olsam bile beklemeye değmiş.' diyebilmeli" Drago bekledi...bekledi....bekledi...Değdi mi peki? Bunun cevabını kitabın kapağını kapattığınız siz vereceksiniz belki de. Herkesin zamanı, herkesin duygusu, herkesin bir şeyleri anlamlandırma çabası kendine biricik. Bana sorarsanız bir şeyleri körü körüne beklemek yaşamın elimizden kayıp gitmesine izin vermektir. Güneş batıp gitmeden onun sıcaklığının, göğün maviliğinin farkına varmalı insan. Bir rüzgarın teninde bıraktığı serinliği, bir çiçeğin tomurcuklanmasını, ağır ağır giden bir kaplumbağanın gidişini fark etmeli ve her birinden bir anlam çıkarmalı, çünkü ancak o zaman anlamlı bir yaşama sahip olabiliriz ancak o zaman ardımıza dönüp baktığımızda "bu çiçeğin ilk açıldığı vakti biliyorum"diye hikayeler anlatabiliriz. "İnsan bir şeye, bir güzelliğe, sanat eserine, kitaba çarpmadan kendini keşfetmeye başlayamıyormuş" der Atakan Yavuz. Tatar Çölü dikkatli okuduğunuz vakit kendinizi keşfetmeye çalışmak için sizi uyaran bir kitap ya da Tatar Çölü'nü okumasanız da gölgesini kimseden sakınmayan bir ağaca bakın, göğe bakın kendiniz için bir şeyler yapın. "Ben bu zamanın neresindeyim?" diye sorun kendinize.

Tatar ÇölüDino Buzzati · İletişim Yayınevi · 201813,3bin okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

pomegranate