İnci Aral'dan okudugum ilk kitap. İyi yazarlar listeme hızlıca giriş yaptı kendileri.
Öyle akiciydi ki öğlen başladım yatmadan bitirdim, elimden birakamadim. Zaten kisa sayılabilecek sayfa sayisindaydı ama okuma hizi tamamen hikayenin akiciligi ile alakalı bir sey. Yazar iyi degilse 10 sayfa bile zulüm olabiliyor çünkü.
Okurken ilk 60 sayfada "sanirim yanildim bekledigim gibi cikmayacak" dedim. Orta yasta olgun iki insanin birbirinden etkilenmeleriyle basladi çünkü kitap. İşi gücü , boyu posu yerinde medeni insanlar hic heyecan yok dedim.
Sonra Cihan siyah defteri açıp okumaya basladi ki bu kısım kitabin ana bölümü oluyor.Bir anda 12 eylül döneminin ortasina, çok guzel bir aşka ve üniversite hayatina giriş yapiyor. Bu kisimdan sonra nasil akti gitti anlamadim işte.
Beğenmediğim tek yani sonu oldu, ben Ayşe ve Cihan'ın tercihini onaylamadım. Neyse ki kahramanlar benim fikirlerimle hareket etmiyor da heyecanli kitaplar okuyabiliyoruz. Yoksa herhalde romanların da tadı tuzu kalmazdı.