Türkiye’deki kentlerin eski isimleri, kökenleri ve anlamları - 4 (İÇ ANADOLU)
Ankara: Hititçe; Ankuva. Frigce; Anker (Gemi çapası). Galatça; Ankyra (Yol kesen).
Çankırı: Galatça; Gangrea (Keçisi bol memleket).
Konya: Frigce; Kavania. Latince veya Grekçe; İkonion (İkonalar şehri).
Karaman: Hititçe; Landa. (Roma döneminde Larende)
Kayseri: Hititçe; Mazaka (Erciyes eteğinde bir şehir, Kapadokya başkenti). Latince; Kaisareia (Roma’da siyasi askeri unvan Ceasar)
Sivas: Latince; Sebastia (Sebastopolis saygın şehir manasında, orijinali Hattice)
Aksaray: Türkçe; Ak-Saray (esin kaynağı Kapadokya Kralı Archelaos’un adı)
Niğde: Hititçe; Nakida.
Nevşehir: Hititçe; Nissa. Muşkara (Sağlam yapılı anlamında Osmanlı’da bir köy). Farşça; Nev-Şehir (Nev, yeni demek Yenişehir, 17.yüzyıldan itibaren).
Kırşehir: Türkçe; Kır-Şehir. Hititçe; Akuae Saraveneac (Su Şehri).