Simülasyon gerçeğin, moda estetiğin saf ve boş biçimiyken terörizm şiddetin, devlet toplumun, müstehcen de sahnenin kendinden geçmiş (extatique) biçimidir. Her şeyin konumundan saptırıldığı, ekonominin trans-ekonomiye, politikanın trans-politikaya, cinselliğin trans-seksüelliğe döndüğü hemen hemen herkesin hem oyuncu hem de seyirci olduğu bir dünyada sahne diye bir şey kalmamıştır. Çünkü her yer sahneye dönmüştür. Müstehcenlik sahnenin ortadan kaybolarak her şeyin amansız bir şekilde saydamlaşdığı yerde başlamaktadır.. Modern medyanın her şeyi atomize etmesi, anlamları, mesajları ve imgeleri dağıtması kayıtsız bir toplumsal kütle içinde soğurulan "kentler, metalar, mesajlar ve devreler"in yoğunluğu, dijital biçimde üretilen müzik, müzik simülasyonu iken tarih de simülatif olmuştur.