Bir kitap, bir eser ... Hayır bu öyle bir kitap değil, bir şâheser....
Hayranlıktan, kelimelere dökemiyorum beynimdeki cümleleri...
İlk önce filmini izlemiştim bu şaheserin.. https://1000kitap.com/S2345 in sayesinde okumaya başladım.okurken gördüm ki zihnime kazınmış sözleri. Unutulmaz izler bırakmış dimağımda..
Neden "bir adam yaratmak"... Üstada göre "Evvela sanatkâr nedir? Bütün imkânların erişilmez ucu, gâyerlerin gâyesi, kemâllerin kemâli, maverâarın maverârası olan Allah'a doğru, sonsuz bir tekâmül yolunda giden insanoğluna mahsus "vücut veriş" nevileri içinde en zengin ve en güzel hissenin üzerine oturmuş mahluk.Sanatkâr bir mahlûktur, fakat yaratmak cehdinde bir mahlûk!..." Bir adam yaratmaya kalkan, bununla ilgili "ölüm korkusu" adında bir kitap yazan Hüsrev'in yazdığını yaşama sancısı...
Babası kendini incir ağacına asmış karakterinin, sonunda kendini incir ağacına asmasını anlatan eserini sorgulayan bir gazetecinin " babanız öleli kaç yıl oldu?" Sorusuyla başlıyor kırılması kahramanımız Hüsrev'in...
Sonra dostlarının birer birer kuyusunu kazmasıyla iyice kopuyor dünyadan.."Dostlarım malûm ! Düşmanımı tanımak istiyorum. Ben senin düşmanınım diyecek kadar namus aptalı kim var? onu bulmak, ayaklarına kapanmak istiyorum. " Diye çığlıklar atıyor...
Hani bir siir vardır..
"Ağlarım, ağlatamam.
Hissederim, söyleyemem...
Dili yok kalbimin,
Bundan ne kadar bîzârım..."
Öyle işte.. anlatamıyorumm..
Üstad Necip Fazıl Kısakürek bu eseri için şunları söylüyor:
"Bu eserimi, bugüne kadar vücuda getirdiğim eserler içinde en bağlı olduğum Eser biliyor ve öylece bildirmek istiyorum.
....
İyi ve kötü, söyleyemediğimi, iyi veya kötü eserim söylesin!"
Kitabın son sözü muhteşem.....
"Ne yapayım anne?
Kestiniz incir ağacını!"
