Kitabın yaklaşık 180 sayfasına yakın bir kısmını öğrencilik yıllarında okumuştum.13 sene sonra tekrar okuyup bitirmek kısmet oldu.Genel olarak beğendiğimi söyleyebilirim.Okumadan önce şunun bilinmesi gerekir kitapta çok fazla olay kurgusu yok.Acaba şurada ne olacak diye merak uyandırmıyor.Ancak Yunus Emre'nin seyr-ü sülûk yolculuğu zihninizde derin bir tesir bırakıyor.Oldukça sade bir dili var.Yunus Emre'ye ait şiirler özenle seçilmiş.
Kitapta eleştirilmesi gereken hususlar da var.Nihayeyinde bir tarihi roman olduğuna göre yazar kendi hayal dünyasında bir Yunus Emre kurgulamış ve onu yansıtmaya çalışmış.Yunus Emre'nin köyün kızlarını kesmesi ve içlerinde Zehra'yı beğenmesi;bir yandan da Selçuklu veziri Pervane'nin kızına mecazi bir aşkla bağlanması sanki İlahi aşka düşmek için bir kıza aşık olmak mecburiyeti varmış gibi bir anlam taşıyor.Sonra 265. sayfada Yunus Emre'nin annesinin öldükten sonra dünyaya geri gönderileceğini düşünmesi reankarnasyon değil de nedir?Taptuk Emre'nin dergahındaki bütün dervişlerin şeyhin kızı Binnaz'a hayranlık duyması ve en son bölümünde Yunus Emre'nin Anabacı'nın elini öpmesi tasavvufi yaşama uygun olmayan hadiseler.Elif Şafak'ın kitabında belki rastlanabilir böyle şeylere ancak Emine Işınsu gibi kıymetli bir kalemin dikkat etmesi gerekirdi diye düşünüyorum.
Onun haricinde gönül dünyanıza işleyecek sohbetler,Yunus Emre'nin birbirinden değerli şiirleriyle hemhâl olduk.Okuduk şad olduk...
