Mazohizm ve bekleyiş
Mazohist, bekleyişi saf haliyle yaşayandır, iki eşzamanlı akış arasında bölünmenin saf bekleyişine aittir, bu iki akışın biri beklenen bir şeyi temsil eder, bu, esas itibarıyla gecikendir, hep geç kalır ve hep ertelenir, akışlann öbürü umulan bir şeyi ve beklenenin gelişini hızlandırabilecek tek şeyi temsil eder. Böyle bir biçimin, iki akışıyla birlikte zamanın böyle bir ritminin kesin olarak belirli bir haz-acı kombinasyonuyla dolu olması gerekir, bu zorunlu bir sonuçtur. Hazzın bekleneni yerine getirmesiyle aynı anda, acı da umulanı yerine getirir. Mazohist, hazzı esas itibarıyla gecikmiş bir şeymiş gibi bekler ve acıya da, hazzın (fiziksel ve ahlaki olarak) gelişini nihayet mümkün kılan bir şartmış gibi bel bağlar. Dolayısıyla hazzı, kendisi de beklenen bir acının, hazza geçiş vermesi için gerekli olan süre boyunca erteler. Mazohizmin tedirginliği burada, hazzı sonsuzca beklemenin, ama acıyı da, yoğun bir biçimde bel bağlayarak beklemenin çifte belirlenimini kazanır.Yadsıma, askı» bekleyiş, fetişizm ve fantasma mazohiste özgü kümeyi oluşturur.
Sayfa 59Kitabı okudu
·
59 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.