Sefiller, küçükken en sevdiğim kitaplardan birisiydi. Tabii o zaman, belki de 200 sayfalık, çocuklar için olan versiyonunu okumuştum. Birden çok kez okumuş, Victor Hugo'nun anlattığı o karanlık yaşamda bulmuştum kendimi defalarca. Bir ekmek çalmanın bir insana ödettiği bedeli, hapisten kaçmaya çalışmalarını, bir piskoposun verdiği dersi okuyordum o zamanlar sadece. Hırsızlık yapmış vicdanlı bir adamın kendini kurtarışını okuyordum. Şimdi 1700 sayfalık aslını okurken, kitabın sadece bundan ibaret olmadığını gördüm. Hapisten kaçmış bir adamın mahkumiyetin zincirlerini ölene kadar taşıdığını okudum bu kez. Bir insanı sevmesi bile bir bedel ödemesini gerektiriyordu bu forsanın. İki seçeneği vardı çünkü ya sevdiği kişiyi kendinden uzak tutacak ya da onu da bu görünmez zincirlere mahkum edecekti. Ama ne kadar bu görünmez zincirlerden kurtulup gerçek zincirlere vurulmak istese de kendine biçtiği görevler bu zincirlerden kurtulmasına engel olmuştu. Bir bağ kurmuştu küçük öksüz bir yavruyla, ve onu bırakamazdı. Bu yavru muhtaçtı kendisine. Ve kendisi de bu yavruya muhtaçtı. Onu sevmek ve onun tarafından sevilmek bu görünmez mahkûmiyetin karanlığını aydınlatan bir mum görevi görüyordu. Ve bir gün bu yavrunun ona ihtiyacı olmadığını gördü. Kendisi olmadan da mutlu bir hayat sürebilecekti. Cosette'in artık Marius'u vardı. İşte o zaman Jean Valjean görevini tamamlamış bir memur edasıyla istifasını verdi. Bunu yapmanın tüm zorluğuna rağmen. Mahkumiyetinin gölgesini bu melek olarak gördüğü kızın üzerinden çekip, onu güneşe çıkarmak için kendisi karanlıklarda kalmayı seçti. Bu karanlığı seçerken, kendisinin Cosette'in hayatını nasıl aydınlattığını, Marius'u nasıl hayata döndürdüğünü sakladı. Ki bunları bilip onu aydınlık dünyalarına kendi istekleriyle gölge yapmasınlar diye. Hikaye sadece Jean Valjean'ın görünmez zincirlerinden ibaret değildi elbet. Acı çeken, savaşan, direnen, mutluluğu bulan ya da bulamayan, kazanan ya da kaybeden birçok insanın hikayesi vardı. Hasta yatağında kızının hayaliyle gözlerini dünyaya kapatan Fantine, tüm hayatını düşünmeden, sadece kurallarla yaşayıp bunun farkına varınca hayatını sonlandıran Javert, ülkeleri için can veren askerler, halkı için can veren direnişçiler, kürek mahkumu olduğu için aşağı gördüğü bir adamın, nasıl yüce bir ruh olduğunu adam ölmek üzereyken öğrenen Marius, büyük bir özveriyle direnişe katılan, neşeyle ve güvenle silah toplarken vurulan çocuk Gavroche... Victor Hugo karanlık bir yaşamı anlatmış, evet. Ama bu yaşam yoluna ışıklar koymuş, önümüzü görmemizi sağlayan. Ve yolu aydınlatan bu ışıklar, işte bu yüce ruhlardır. Bu kitapla ilgili bir pişmanlığım var ancak. O da Victor Hugo'nun hikâyenin ortasında verdiği 50 sayfalık bilgilendirme bölümleri yüzünden kitabı süründürmem aylarca. Şikayet etmem hikayeden koptuğum için çokça kez. Bu, hikayeye saygısızlıktı. Bu bölümler için Victor Hugo'yu elbette eleştirmeyeceğim. O Victor Hugo; romantizm akımının en önde giden isimlerinden. Kendimi eleştireceğim, o bölümler yüzünden hikayeye yazık ettiğim için.

Sefiller (Kutulu 2 Cilt Takım)Victor Hugo · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 201987,8bin okunma

··

5 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

anlamakicin