Gerçekten birleşme halinde iken ruh henüz tam olarak ölmediğini hisseder;esrime vecd halinde ise ölüm sözcüğünü çekinmeden kullanabiliriz, zaten ruh DÜNYA için ölmüştür. Bununla birlikte daha öncede belirttiğim gibi ruhun hala bu dünyada ve yalnız olduğunu hissedecek kadar bilinci vardır. Mutlu olduğunu en azından işaretler aracılığıyla dış duyularını kullanarak gösterir. Önceki meditasyon hallerinin tümünde ve onların değişik biçimlerinde bahçıvanın çalışması gerekiyordu böyle olmakla birlikte birleşme halinde iken yaptığı çalışmayı çok büyük mutluluk ve avuntu izler, bu nedenle ruh çalışmasını durdurmak istemez. Aslında buna çalışmak denmez, ama buna cennetteki mutluluğu önceden tatmak denebilir. Ancak meditasyonun 4. Derecesi bütün duyular faaliyetlerini durdururlar.. Ruh zevk içindedir ancak neden zevk duyduğunu bilmez. Sadece nimetlerini içinde toplayan bu nimetten zevk aldığını hisseder ancak bu nimetin ne olduğunu anlayamaz.. Duyuların hepsi bu zevke öylesine dalmışlardır ki içlerinden hiç birisi ne içsel ne de dışsal bir şeyle uğraşabilirler.. Daha önceki meditasyon hallerinde belirttiğim gibi ruhun duyduğu mutluluğu dışa bazı belirtilerle vurmasına izin verilmişti burada ise ruhu kaplayan mutluluk öteki hallerindeki kıyaslanmayacak kadar büyüktür ama dıştan belli değildir. Vücut ile ruhun bu mutluluğu dışa vuracak yeterince gücü yoktur. Ancak dışa vurmaya çalışırlarsa göstermiş oldukları bu dikkatsizlik yüzünden tatmakta oldukları eşsiz mutluluğun huzurunu bozmuş olurlar. Ruh güçleri tam olarak Tanrı ile birleşmişseler o zaman ruh istese de başka bir şeyle uğraşamaz, uğraşıyorsa o zaman bu yetkin birleşme sona ermiş demektir. Teresa de Ávila 18. Bölüm
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.