"Size kadınlıkla lanetlenmiş bir varoluş hezeyanını anlatacağım. Sizi saçlarının ve ayaklarının ucu arasında olup biten şeylerden ibaret, doğurmaya mahkum, çocuklarını kaybetmekle mühürlü, yalnız, yapayalnız bir kalabalıkta dolaştıracağım. İçlerine açılan kapıların arkasına saklanmış kadınların delirerek bedenlerinden dışarı açtıkları pencerelerden bakacağım. O pencerelerden tekrar, tekrar ve tekrar kendimi aşağı atacağım." Kocası kıskandığı için saçlarının rüya gibi bukleleri hoyratça kesilen, kendini asmadan önce usulca bebeğini öpen kadını, Hayatında sahip olduğu en değerli varlıkları; çocuklarını kaybeden, tam beş yüz altmış üç şarkı ezberleyen ve öldüğünde bu şarkıların nereye gideceklerini merak eden yaşlı teyzeyi, Gözyaşlarıyla babasının paçalarını sırılsıklam eden fakat sesini duyuramayan genç kızı, Çocukken, ailesinin güvenerek emanet ettiği doktor tarafından taciz edilen ama sesini çıkaramayan küçük kızı, Doğum sonrası psikoza girdiği için bir elinin kanca olduğunu sanan, bu yüzden bebeğini bir kez bile kucağına alamayan anneyi, Apartman boşluğunda yapayalnız, bütün boşluğu içine çekercesine ağlayan küçük kız çocuğunu, Dolunaylı bir gecede, terk edilmiş bir vagonun kuytusunda, çığlık çığlığa bir başına doğuran ve hiç inanmadığı tanrısına, keşke ölü doğsa diye dualar eden deli kadını, Kızının kendisini asacağından habersiz, halatını satın alan anneyi, Anlayabilir miyiz? Hiç anlamaya çalıştık mı ki? Suya düşman kadına manyak deyip geçtik. Sevdiği adamı suların aldığı hiç aklımıza gelir miydi? Ya da ülkesinden apar topar kaçan kadın. Militandır kesin. Hamile olduğunu duyarsa babasının öldüreceğini bilmiyorduk. Peki öğrenmeye çalıştık mı? Uzaktan yorum yapmak kolaydı çünkü. Dolaplardaki sayısız ilaç. Her şeye iyi gelen içtikçe içilen, kimselerin bilmediği sihirli diller bilen, o hünerle iyileşmez denilenleri iyi eden, ruhların içlerinde gizli yollar fetheden dua gibi, büyü gibi rengarenk delilik ilaçları. Tek çözüm bu muydu? "Annen de deliydi, sen de delisin, oğlun da deli. Topunuz delisiniz." Peki delilik nedir? "Bu şehir öyle bir şehir ki, küçük bir kız üzülür, üzüldüğü anlaşılmaz. Kuşlar cehennem çığlıklarıyla uçuşur, duyan olmaz. Bir ağaç acıkır, kimse...hiç kimse umursamaz. Ne korkunç değil mi?" Sesini duyuramayan mı delidir yoksa duymamazlıktan gelen mi? "Şehri avucumun içine alsam, elimde bir bez, her yanını ovalayıp parlatsam...şehir tehditten arınır mı? Binbir çeşit kadınlık hali yepyeni bir kadere kavuşur mu?" Hayır. Siz bu kadere mahkumsunuz. Kaderinizi yaşamak zorundasınız. Bu hep böyleydi hep böyle kalacak. Kimin umurunda ki hayatını nasıl sonlandırdığın. "Bu şehir yüzyıllardır erkektir ve kadınları sevmeyi bilmez." Bundan sonra da bilmeyecek. Kimsenin rahatını bozmaya niyeti yok. Delirdi işte, olacağı buydu deyip geçecekler. "Size bir sır vereyim Hep aynı kadın ölecek Hep aynı kadın doğuracak Hep aynı kadın kaçacak Her şey birdir Her şey birdir O kadın...o aynı kadın...külliyen delidir." Aklın kıyısında gezinen, kadınlıklarını bir lanet gibi sırtlarında taşıyan, hepsi 'kaybetmeye' yazgılı, içe işleyen yalnızlıklarıyla kalp burkan hayatlar, varoluş kâbusları... Kalemini zehire, kana, cinnete, ölüme ve hayata aynı lezzetle batıran Mine Söğüt'ten unutulmayacak yirmi bir delilik hikayesi... Kesinlikle tüyler ürpertici...