Hiçbir zaman çıkmamalıydım ben bu yolculuğa.
Uzaktan göğün ışığıdır güneş, ama yaklaşınca bir cehennem ateşidir!
Bırakmalıydım, uzak aydınlığıyla uzun süre sallasın beşiğimi, buralara gelip yanmak yerine!
Adem'dim ben ve uzaklık, yeryüzü cennetimdi benim
Ne gereği vardı ağaca doğru yürümenin?
Ne gereği vardı elimi meyveye doğru uzatmanın?
Sayfa 58Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.