Kitap o kadar kibar tüyolar veriyor ki ''Sözlü Dövüş Sanatı'' demek birazcık vahşi kalıyor sanki. Kitabı ağaçların arasında, akan derenin şırıltısının sesinde okuduğum için mi, yoksa içinde daha ince böyle daha zarif bir insan nasıl olunur onları anlattığı için mi bilmiyorum, sanki hayatın birçok kaygı ve endişesini götürüp böyle sakince, sükunetle, insanların kalbini kırmadan, daha saygılı, daha çok empati kurarak (ki bence empati de her insanın harcı değil de) nasıl yaşanır ana fikrini alıp hafifçe kendi içimde huzura erdirebildim. Aslında okurken çok fazla birbirine zıt duygular da yaşadım. Bazen ,tamam ben de bundan sonra böyle bir olay karşısında böyle diyeceğim, diyebiliyorum kendi kendime ama bazense ,bir dakika ya ben zaten böyle söylüyorum karşımdaki iyice diretiyor, deyip sinirleniveriyorum. İşte o zaman bunu anlayamayan insanların kafasını açıp bu kitabı içine yerleştirmek istediğim oluyor. Hatta çok defa da oldu. Aslında denir ya herkes kendi kapısının önünü süpürse zaten temizlenir diye. Aslında herkes birbirine biraz daha empatiyle, biraz daha iğnelemeyi geçtim, böyle ne dediğini bilerek ve en başında saygıyla konuşsa işte bu kitapta amacına ulaşmış olur. Boşuna dememiş atalarımız, ''Dil insanı rezil de eder, vezir de eder'' diye. Umarım bu kitabı okuyanlar biraz da olsa içindekileri uygulamaya ve okumaya tavsiye etmeye başlarlar.

Tongue FuSam Horn · Boyner Yayınları · 20165bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Zb