ANADOLU
Besikler vermisim Nuh'a
Salıncaklar, hamaklar,
Havva Ana'n dünkü çocuk sayılır,
Anadoluyum ben,
Tanıyor musun ?
Utanırım,
Utanırım fıkaralıktan,
Ele, güne karsı çıplak…
Üsür fidelerim,
Harmanım kesat.
Kardesligin, çalısmanın,
Beraberligin,
Atom güllerinin katmer açtıgı,
Sairlerin, bilginlerin dünyalarında,
Kalmısım bir basıma,
Bir basıma ve uzak.
Biliyor musun ?
Binlerce yıl sagılmısım,
Korkunç atlılarıyla parçalamıslar
Nazlı, seher-sabah uykularımı
Hükümdarlar, saldırganlar, haydutlar,
Haraç salmıslar üstüme.
Ne İskender takmısım,
Ne sah ne sultan
Göçüp gitmisler, gölgesiz!
Selam etmisim dostuma
Ve dayatmısım…
Görüyor musun ?
Nasıl severim bir bilsen.
Köroglu'yu,
Karayılanı,
Meçhul Askeri…
Sonra Pir Sultanı ve Bedrettini.
Sonra kalem yazmaz,
Bir nice sevda…
Bir bilsen,
Onlar beni nasıl severdi.
Bir bilsen, Urfa'da kursun atanı
Minareden, barikattan,
Selvi dalından,
Ölüme nasıl gülerdi.
Bilmeni mutlak isterim,
Duyuyor musun ?
Öyle yıkma kendini,
Öyle mahzun, öyle garip…
Nerede olursan ol,
İçerde, dısarda, derste, sırada,
Yürü üstüne - üstüne,
Tükür yüzüne celladın,
Fırsatçının, fesatçının, hayının…
Dayan kitap ile
Dayan is ile.
Tırnak ile, dis ile,
Umut ile, sevda ile, düs ile
Dayan rüsva etme beni.
Gör, nasıl yeniden yaratılırım,
Namuslu, genç ellerinle.
Kızlarım,
Ogullarım var gelecekte,
Herbiri vazgeçilmez cihan parçası.
Kaç bin yıllık hasretimin koncası,
Gözlerinden,
Gözlerinden öperim,
Bir umudum sende,
Anlıyor musun ?
Ahmed Arif
#Ahmetarif #anadolu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.