Sonsuz özledim seni. Bir zamanlar yenilmenin kabul edilmez bir duygu olduğunu sanırdım. Şimdi öylesine rahatım ki 'yenildim' derken. Belki de hayatı doğru algılamayı yeni yeni öğreniyorum. Yalnızlığın tek yararı bu oldu. Her geçen gün biraz daha hızlı akıyor zaman. Yetişemiyorum kendime. Gittikçe daralıyor odalar. Sokaklara vuruyorum kendimi. Bütün caddelerde, bütün sokak aralarında karşılıyorum hayatı. En eksik yanlarımla karşılıyorum. Sonsuz özluyorum seni.
Benim de çekip gittiğim olmuştu birkaç kez. Ama bir günden fazla sürmedi yaşlı gözlerle kapına dayanışım. Güçsüzlük sanırdım bunu. Oysa bu, toplumun verdiği özel bir güçmüş bize. Ezilmeyi bilmiyoruz. Bilmek, yanlış sözcük oldu. Biliyoruz elbette. Ama bu duyguyu yaşamak, hissetmek çok zor. Vazgeçmek, ağlamak, tutarsız olmak.. Öyle kolay yapıyoruz ki bunları. Korkmamız gerekmiyor. O ayrıcalık verilmiş bize.
Sevmeyi biliyorsun sen. Oysa ben sevmeye adadığım halde kendimi, bunda ne kadar başarısız olduğumun en yakın tanığı sensin. Eğer sevgiyse hayatın anlamı, benden üstünsün sen.
Yıllarca emek harcadık bu sevgiye. En zor koşullarda bile yanımda olman bana güç verirdi. Saklamıyorum. Korktuğum çok oldu, kaçmak istediğim..
Tanıyamadığım bir tek yönün, bilmediğim tek bir düşüncen olmasın istedim. Öpülmedik bir tek milimetresi olmasın istedim vücudunun. Bağırsaklarını, safrakeseni, milyarlarca sinir ucunun her birini sevdim ayrı ayrı. Onlara dokunamamamın, onları göremememin tanımsız hüznünü yaşadım hep. Onlar olmadan sevgimin eksik kalacağından korktum. Kendimi de tüm çıplaklığımla sundum sana. Ben sana aidim dedim, tüm içtenliğimle.
Doğru olan hangisi, bilmiyorum. Tutkunun esarete dönüşebileceğini düşünemedim. Her yerde, her şeyde birlikte olmak, yalnız başına bir şeyler başarmanı, tek başına ayakta durmanı engelledi. İkimiz de ayrı ayrı özgür olmayı istemedik. Birlikte özgür olmaya çalıştık. Belki de 'birlikte' kavramına öylesine sarıldık ki, kendimiz olmayı unuttuk.
Öyle yorgunum ki şimdi... Kaybedecek zamanım da yok üstelik. Baştan başlamak zorundayım kendim olmaya. Bana sızan tüm yanlış değerleri birer birer yakalayıp eritmeliyim içimde.
Sen sevmeyi biliyorsun. Bense acemi bir çocuğum hayatta.
Sayfa 70 - Yitik Ülke YayınlarıKitabı okudu
··
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.