Gönderi

Hatırımdadır... Bir gece gözüme uyku girmemiş; pervanenin, muma şöyle dediğini işitmiştim; "Sevgilim, sana âşığım ben; yanmam sırf senin içindir. Niye ağlıyorsun ki?" Mum titrek nefesiyle cevap verdi; "Ah zavallı âşığım; bir zamanlar ben de bala âşıktım. Zorla ayırdılar benden. Şirin balım benden uzaklaşınca Ferhat gibi ateş başıma çıktı!" Ardından ağlayarak ekledi; "A pervane; meclisi aydınlatan ışığımı bırak da sel gibi boşanıp içimi yakan ateşe bak sen! Kuru dava, boş laf seninkisi; aşk, senin kârın değil ki! Baksana; ne sabrin var, ne de ayakta duracak halin. Sen bir tek aleve bile tahammül edemeden yanmayıp kaçarken, ben varlığimi tüketene kadar ayakta duruyorum. Aşk ateşi senin yalnız kanadını yakarken, beni baştan ayağa yakıp eritiyor." Mum ile pervane böyle karşılıklı konuşadursunlar, gece az ilerlemişti ki birden peri yüzlü bir güzel mumu üfleyip söndürdü. Mum, başından dumanlar çıktığı halde pervaneye bakarak inledi; "Işte aşkın sonu budur. Aşkla yanmayı öğrenmek istiyor musun hâlâ? Ancak sevgilin tarafından söndürüldüğünde bunu anlayacaksın."
·
7 görüntüleme
Berk Korkmaz