Öykünün "Garib"i Şiire her şeyi sokarım diyen Orhan Veli'yi hatırlattı bana öyküleri. Sanki yazar, "Orhan şiire her şeyi sokmuşsa ben de öyküye her şeyi sokarım." demek istemiş. Televizyon dizilerinde görmeye alıştığımız zengin, başarılı, bol paralı insanlar yerine yazarımızın öykülerinde bizden, etrafımızda her gün gördüğümüz, "sıradan" dediğimiz insanları alıp işlemiş. Zarife Teyzeyi okurken geçmişte(günümüzde apartman bloklarından mahalle kavramı bile kalmadı ) mahallemizdeki yaşlı teyzeyi hatırlıyor, Çetin Abiyi okurken ürünlerini beğenmesek bile hal hatır için alışveriş yaptığımız mahalle bakkallarını hatırlıyoruz. Geçmişin samimiyeti kuşatıyor adeta bizi. Sadece geçmişle yetinmiyor yazar, günümüze de dokundurmalar yapıyor. "-Mış Gibi- İnstagram Kızları"nda günümüzde türeyen insan tipini, "Angara'nın Bağları" ile müzik dünyasına "bomba" gibi düşen şarkıları, "Bir Genç Kızın Güncesi" ile bilmediği tek şey bir şey bilmediği olan insanlara küçük dokunuşlar yapıyor. Kitabı okumadan önce bir demlik çay yapın ve kitabı yanınıza alıp başlayın. "Eee, çay da tek içilmez ki " demeyin. Çünkü kitabı okurken aslında yalnız olmadığınızı, kitabın kahramanlarının çok tanıdık olduğunu göreceksiniz. Kitabı okurken tebessüm ederken çayın ve kitabın sonuna nasıl vardığınızı anlayamacaksınız. Öykünün "Garib'i" dedim ya... Belki de son hikayenin kahramanı olan Süleyman'dan kaynaklandı bu, bilmiyorum. Ne zaman "Süleyman" adını duysam, "Süleyman Efendi'yi hatırlarım. "Kundurası vurmadığı zamanlarda Anmazdı ama Allah'ın adını Günahkar da sayılmazdı" mısraları ne kadar bizdense, ne kadar içtense , ne kadar bizi anlatıyorsa; bu öykülerde o kadar bizdendi ve bizi anlatıyordu . Belki yazar da son öyküdeki "Süleyman" ile bunu hissetmemizi istedi. Bilemem... Son söz mutlaka okuyun derim.

Çay da mı İçmeyek?Hikmet Kızıl · Serencam Yayınevi · 202037 okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mustafa DOĞAN