Her zaman yalnız oldum.Yalnızlığı kendimi geliştirmemin tek yolu olarak gördüm.Ama çevremde olup biteni kaçırmak ve yanımdan akıp giden hayat nehriyle yüzümü yıkamak da bana aptalca geliyordu.İlişkilerim kontrolüm altındaydı.Kimseyi kendime fazla yaklaştırmıyordum.Dünyayı,hayatı olduğu gibi kabul ediyor ancak bütün bunların dışında da bir gerçeğin olması gerektiğinin üzerine yoğunlaşıyordum.Dünyanın kendisi dahil üzerindeki hiçbir şeye kayda değer bir varoluş nedeni bulamamak ve zihnin bedenden binlerce kilometre uzakta olması o kadar korkunç ki!
Sayfa 27Kitabı okudu
··
237 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.