“Yeşil bir tarlanın nihayetinde bir yamaç, yamacın bir kenarında bir top ağaç var. İşte o ağacın altına gidiyorum.
Yamaca tırmanmaya başladıkça rüzgar daha da şiddetleniyor. Elbisem bacaklarıma dolanıyor. Hatta bazen durmak mecburiyetinde kalıyorum.
Ne güzel!
Kendimi, böyle havalara doğru uçuyorum sanıyorum.
Vücudumda hiç yorgunluk hissetmiyorum. Hızlı hızlı yürüyorum. Yükseliyorum.
Yavaş yavaş küçük şehre hakim bir noktaya geliyorum.
Evleriyle, camiyle işte Pendik ayaklarımın altında.
Dudaklarımın üstünden buzlu bir su gibi akan rüzgarı emerek yürüyorum.
Birdenbire derin bir sükut oluyor.
Top ağacın altındayım.”
Sayfa 105 - Koç Üniversitesi YayınlarıKitabı okudu
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.