KADINLARDAN ÖZÜR DILERIM
Gecenin bu vakti, buraya aklımda olan bazı şeyleri yazmak istedim. Okumak istemeyenler, üşenenler geçebilir ama kadınların okumasını istiyorum özel olarak.
Niye böyle bir ileti yazdığımı buradan kimse anlamayacak çünkü özel hayatımın bir kısmını çok yakın olduğum insanlar bile bilmiyor. Ama bu yazıyı gönülden yazdığımı ve gerçekten de deneyimleyerek yazdığımı bilin yeter.
Dünyaya gelmiş onca canlı arasında bizler de "insan" denilen bir türüz. Ve çift olarak varız, kadın ve erkek...
Ama öyle bir şekilde yaşıyoruz ki sanki kadınlar erkeklerin bir parçası gibi, ataerkil bi düzen içerisindeyiz.
Kadınlar var sokağa çıkamıyor. Diyorlar ki "Yanında bi erkek olması lazım." Tamam diyoruz hadi bunu bir şekilde atlattık. Bu sefer de korkmaya başlıyorlar. Gecenin bi vakti o sokaklarda "Arkamdan kim geliyor acaba? " diye düşünerek korkuyorlar. "Acaba başıma bir şey gelecek mi? " diye sorup duruyorlar.
Kadınlar var okuyamıyor. Diyorlar ki "Sen 13 yaşına girdin, artık kız olmaktan çıktın seni evlendireceğiz." Ya düşünseniz bu dünya buralara kadar gelmiş ve bu çoğunlukla erkekler tarafından olmuş. Sadece ama sadece hayal edin lütfen! Kadın bilim insanları daha çok olsaydı bu dünya ne kadar çok gelişirdi. Korkuyoruz biliyor musunuz? Bütün o "Biz erkeğiz, güçlüyüz! " diyerek giriştiğimiz işlerde bizlerden daha iyi olabileceğinizi ve bizleri işimizden edeceğinizi bildiğimiz için korkuyoruz. O yüzden de sizlerin okumasını engelliyoruz.
Kadınlar var konuşamıyor. Diyorlar ki "Sen kadınsın. Sus! Konuşma..."
Kadınlar var yaşayamıyor.
Kadınlar var mutlu olamıyor.
Kadınlar var nefes bile alamıyor.
Kendisini çocukları için feda eden nice kadın var. Her gün çocuklarına sabah erkenden uyanıp kahvaltı hazırlayan, sonra onları da okullarına işlerine yollayıp akşama kadar çamaşır yıkayan, çocukları için yemek hazırlayan...
Evin geçimini üstlenip evlere temizliğe giden kadınlar var. O ne güzel alınterleri ile çocuklarını okutmaya çalışan...
Kadınlar var kendi hayatını bile yaşayamayan. Annesi babası onu sırf okutmadı diye "Ev Hanımı" olmuş kadınlar... Sonra tüm hayatlarını mutlu olamadıkları bi "erkek" ile geçiriyorlar. Boşanamıyorlar da ortada kalacağım diyerek. Boşanmaya kalkanlar da öldürülüyor.
Bi KADIN olsaydım, cehennemi dünya olarak hayal ederdim.
Ama ben bi erkeğim ve bütün kadınlardan özür dilerim. Burada, bu dünyada sizin gibilere saygı göstermeyen, sizleri sevemeyen ve yeteri kadar değerinizi bilemeyen cinsten birisi olduğum için.
Özür dilerim.
Kadınlar, lütfen ama lütfen okuyun. Kendinizi gelistirin, çok güzel, çok iyi yerlere gelin ve "Güçlü Kadınlar" olun. Olun ki kendi cinsinizi, kendinizi en iyi anlayan kişiler olarak koruyun.
Özgür olun. Biliyorum, bu dediklerimi zaten yapmaya çalışanlarınız var. Zorluklar ile karşılaşıyorsunuz ama bu dünya aptal insanlarla dolu...
Daha kadınlara seçme ve seçilme hakkı verilmesi üzerinden ne kadar zaman geçti?
Siyahilerin "Aşağı ırk" olmadığı anlaşılalı ne kadar zaman geçti?
Bu dünya aptallarla dolu, ama hiçbirimiz hiçbir şey için mücadele etmezsek, kimse bizim yerimize etmeyecek.
Rosa Louise Parks bi kadındı. Ve o Amerika'nın bütün o ırkçılarını tek başına yenecek kadar güçlüydü!
Sizlerin,hiçbirinizin Parks'tan farkı yok.
Ben etkisi olmayan, gücü olmayan ve dünyasını kitaplar üzerine kuran birisiyim. Bütün o kitapların içerisinde de sizlere ilham verecek, sizlerin mücadele etmek için güç bulmasını sağlayacak şeyleri arıyorum.
Ve bulduklarımı da tek tek paylaşıyorum.
Benim elimden gelen bu! Annem, ablalarım, teyzelerim, halalarım, kuzenlerim ve kız arkadaşlarım.
Benim elimden gelen bu ve ben çevremdeki bu kadınlara teşekkür etmeye çalışıyorum.
Özel hayatımı anlatmak istemiyorum ama emin olun bu, sizlerin bu dünyada daha iyi bir yere gelmenizi o kadar çok istiyorum ki!
Çünkü benim annem de bir kadın...
Elimden gelen her şeyi yapmaya hazırım, ve yapmaya da çalışıyorum. Sadece burada olduğumu ve sizlere destek olmaya çalıştığımı söylemek istiyorum.
Bu dünya, kadınlar sayesinde güzelleşecek.
Bütün o öldürülen, katledilen, tecavüze uğrayan, tacize uğrayan ve şiddet gören kadınlar. Sizlerden özür dilerim. Böyle bir dünyada yaşamanızı istemezdim.
Ama yanınızdayım.
Görüş olarak insanlardaki aptallığın hiçbir zaman bitmeyecegine inanıyorum. Yine de bir çocuk daha bugün toprağa değil de annesine sarılıp uyursa bir şeyleri kazanmışız demektir.
Bu dünya zor, yasamak zor biliyorum.
Her şeye rağmen mücadeleyi bırakmayın lütfen! Kadınlar, çocuklar nice nice derdimiz var daha çözmemiz gereken.
Başınızı ağrıttıysam kusura bakmayın.
Sevgi ve saygılarla...
Keşke herkes farkında olsa keşke
Belki bazıları için gereksiz bir yazı olmuş olabilir Ama burda kadının değerini özelikle anneye olan saygı tüm kadınlara olan saygıznidir umarım böyle düşünenler daha fazladır Yada artar
Teşekkür ederiz.
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.