Şimdi gündüz, şimdi gece, başucunda,
yanında, ayakucunda,Nöbet tutuyorlar taştan cüppelerle, Yüzleri doğduğum günkü kadar ifadesiz, Gölgeleri günbatımında upuzun Güneş asla daha fazla parlamıyor,asla batmıyor. İşte beni doğurarak getirdiğin krallık bu,Anne, anne.
Ama kaşlarımı istediğimkadar çatayım Yanımdakini ele vermeyeceğim." S Plath