Bazı insanlar vardır, bulundukları ortama ayak uyduramaz, yabancı kalır bir çok şeylerine.. Onların amaçları ve araçları kendisine komik ve anlamsız gelir. Belki de, kendi gayesi, o toplumun gayesinden çok yüksek ve anlamlıdır bilemeyiz. Ancak bir arayış içinde olduğu muhakkaktır. Zira hiç kimse boş yere boşluğa düşmez. Kendi içinde kurduğu dünyanın sakinleri ile dış dünyada muhattab olduğu kişilerin hiç bir alakası olmadığında insan, çaresiz bir şekilde kendini o boşlukta buluverir. Ve o boşluk en ağır yüktür belki de. Evet, Andrien de böyle biridir, çevresinde başıboş gezen bı aylak bilinen ve pek sevilmeyen biridir. Bakmayın siz aylak aylak gezdiğine onun, bir dost arar da arar farkında olmadan. Arkadaş demiyorum bakın, DOST diyorum; hataları düzelttiren/düzelten, sebepsiz yere değer veren, samimi seven, ben gittim bu sefer sıra onda demeyip vefanin somut adresi olan, ne kadar ayrı kalsa da tekrar bı buluşmada, yaptıkları son muhabbetin küllerinden alevler yükselten, yanındayken güvende hissettiren ve sevgisinden şüphe ettirmeyen kişidir. Aynı dilden aynı soydan olan kişidir.. Aynı soydan diyorsam, aynı ırktan değil kastim. Soydaş demek, aynı şeyleri sevmek demektir masumca.. Andrien'in farkında olmadan aradığı böyle biri var mıydı? Vardı. MİHAİL.. Mihail, pasmal, saçları bitli, belli olan düzene başkaldıran, son derece bilgi sahibi ve bunun yanında altı dil bilen ve ortamına aykırı olan biridir. Bir fırında çalıyordur. Bir gün Fransız bir eseri okuduğu sırada Andrien'in göz izleri kalır üstünde. Ona hayranlıkla bakar durur ve sanırım ilk görüşte dostluk başlamıştır artık Andrien için. Başlar artık peşinden koşmaya MİHAİL'in kaçan kovalanircasina... İlk başlarda Andrien'in samimiyetinden şüphe duysa da Mihail, sonrasında inanır o yüce muhabbete. Hz Ali nin dediği gibi, "Gönül kendine benzeyen gönüle akar" Bu cümlenin simgesel halidir Andrien ve MİHAİL'in dostluğu, alışılması, guvenilmesi için zaman istemez. Zaten kendi oluşur o bağda ve ömürlüktür artık. Yavaş yavaş ilerleyip bitmesin dediğim muhteşem bir yolculuktu benim için, bu kitabı okumak. Sorular sordum kendime, örneğin; Ben de bir Andrien olsam karşıma bir Mihail çıkar mı? Yada bir Mihail olma yoluna girsem cesaret eder miyim buna? Ahh

Panait Istrati ! Nasıl bir dünyan var senin? Eserinle sorunlara bogdun beni (: Hadi hikaye ile pekissin diye bu dizeler de burda dursun: "Dostluk zindanda belli olur. Dost görünür düşmanların sofra başında. Bolluk içinde sürerken safâsını Sayma dost dostluktan dem vuranı. Dost derim ona ki çekerken sıkıntıyı ben, Gelir tutar elimden perişanken ben. Dost kazanmak için şunu tavsiye eder: Kazanmak için dostların gönlünü, Sat gitsin babanın bağını. Yoksa odunun dosta yemek pişirecek, Yak ev eşyanı, işte ocak. " "Biz haber etmeden haberimizi alırsın, yedi yıllık yoldan kuş kanadıyla gelirsin. Gözümüzün dilinden anlar, elimizin sırrını bilirsin. Namuslu bir kitap gibi güler, alnımızın terini silersin. O gider, bu gider, şu gider, dostluk, sen yanı başımızda kalırsın" Keyifli okumalar