Çocukluğu, bütün çocuk duyguları elinden alınmış bir kahraman düşünün.. Üstelik bu bir kurgu da değil. Hayatın içinden, bizden biri. Yazdıkları, yaşadıkları gerçek acının ta kendisi. Küçücük bedeniyle ve aklıyla etrafını tanımlamaya, tanımaya çalışırken, hiç bilmemesi gerekenleri yaşayarak öğrenen küçücük bir çocuğun hikayesi. Babasını kaybetmiş, en yakın arkadaşını gözünün önünde kaybetmiş. Üstelik kayıpları yaşadıkça da devam ediyor. Bu kitapta şiddet ve ölümün, ekmek ve su gibi yazarın hayatının bir parçası hâline gelmesini okuyoruz. Kitabın kapağındaki huzursuzluk veren o çocuk resminin neden yüreğinizi bu kadar burktuğunu kitabı okuyunca anlıyorsunuz. Sadece Gorki’nin çocukluğuna şahit olmuyorsunuz. İnsanların acımasızlığına, kendi içlerindeki o aşılamaz yalnızlığa, aslında ne kadar mutsuz olduklarına değiniyor kitap. Bu yalnızlığın içinde, birbirine sıkı sıkı kenetlenmiş bir anneanne ve torunun yaşadıkları.. Bazen anne, babamız bile iyileştiremiyor bizi bu dünyada.. “Birinin ölmesi mi yoksa terk edip gitmesi mi daha çok koyar insana?” diye sorgulamadan edemiyorsunuz. En güzel, en özel insanları gözlerinin önünde kaybetmenin verdiği o çaresizliği yüreğinizin ta içinde hissediyor, imkanım olsa da şu küçük çocuğa bir sarılabilsem diyorsunuz. Üzücü ve etkileyici bir hikayeydi. Keşke gerçek olmasa dedirtti. Bir kez daha dünyadaki kötü insanların var olduğu gerçeğini yüzümüze sert bir şekilde çarptı. Sade ve yalın anlatımıyla bir kez bile beni yormadı. Sanki Gorki bunları karşımda anlatıyormuş gibi hissettirdi. Uzun zaman sonra tekrar okuyup bazı mesajların altını çizmek, dolu dolu çıkarımlar yapmak isteyeceğim bir kitap oldu..

ÇocukluğumMaksim Gorki · İş Bankası Kültür Yayınları · 201415.8k okunma

·

4 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mete T.