Neredeyse tüm kitaplarını bayılarak okuduğum halde bir türlü inceleme yapamadığım yazar: Jean Christophe Grange.. Kuşkusuz kendimi herhangi bir Grange kitabını inceleyebilecek seviyede hissetmediğimden kaynaklanıyor. Yine de artık inceleme yapmaktan çok övgülerimi yağdırmayı bir borç biliyorum. Dünya üzerinde daha fazla saygı duyduğum ve hayran kaldığım biri olmadığına eminim. Kitlelerce beğenilmiş aslında hiç de fena olmayan kitapları beğenmeme sebebimi de Grange kitaplarının ufkumu fazla genişletmiş olmasına bağlıyorum. Beklentimi arşa çıkarsam da yetersiz kalmayan kitapların ve sen iyi ki varsın Grange… Ölü Ruhlar Ormanı’na gelecek olursam; venüs cinayetleri ve katilin nefes kesen psikolojisinden çok yazarın ilham aldığı dönemin gerçeklerinden etkilendim. 459 sayfa boyunca bir an bile sıkmayan sürekli dehşete düşüren üstelik tüm bunların yanında hayallerimi süsleyebilecek potansiyelde bir psikiyatra yer bulabilmiş bir kitaptı. Kitabın kahramanı Jeanne Korowa, her ne kadar son bölümde soruşturma boyunca yaptığı hataları sıralamış olsa da en azından benim için sıfır hatayla hayran kalınacak bir yargıçtı. Ne diyebilirim ki Grange kitaplarında geçen herhangi bir ülkeye karşı bile hayranlık besliyorum (bkz. Guatemala). Sadece bayılma seviyemin ölçütlerini değerlendirebilirim sanırım. Ayrıca kitapta Şeytan Yemini’nde fazlaca üstünde durulmuş ‘’coğrafi kesinlik’’ üzerine alıntı olması çok hoşuma gitti. Kitaplardaki bağımsız atmosferlerin birleştiği bilinçaltını hissetmek güzeldi. Bana göre kitabın ruhunu özetleyen şu cümleyle noktamı koymak istiyorum: ’’Flectere si nequeo Superos, Acheronta movebo.’’ (Cennete gidemezsem, cehennemi yükselteceğim.)

Ölü Ruhlar OrmanıJean-Christophe Grangé · Doğan Kitap · 20196,6bin okunma

·

50 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Elbereth