"Cedric’i hatırlayın. Gün gelir de doğru olanla kolay olan arasında seçim yapmanız gerekirse eğer, iyi kalpli, yardımsever ve cesur bir çocuğa, sırf Lord Voldemort’un yoluna çıktığı için neler olduğunu hatırlayın. Cedric Diggory’yi hatırlayın." İncelemeye başlamadan önce bu cümlelerin Cedric Diggory adına bir de burada durması gerektiğini düşündüm. Seriyi baştan sona okuduğum ilk zamanlarda olduğu gibi beni hâlâ etkiliyor. Her okuyuşumda Rowling'in aşinası olduğum duyguları daha yoğun bir raddede yaşatması da bu dünyayı artık kendime benimsemiş olmamdan kaynaklanıyor sanırım. Okurken kitap boyunca, film için çekilmiş sahnelerle filmde olsaydı kesinlikle çok daha güzel olurdu dediğim anlar arasında gidip geldim. Her şeyden önce hâlâ nasıl Winky gibi bir karakterin filmde olmadığını, Dobby'i imkânımız varken neden daha sık göremediğimizi, Hermione'nin E.R.I.T. çalışmalarının, Neville'in ailesi hakkındaki bilgilerin, Voldemort'un mezarlıktayken anlattığı detaylı geçmişinin ve Priori Incantatem büyüsünün neden filmde yalnızca birkaç saniye verilerek geçiştirildiğini kesinlikle anlamıyorum. Çünkü bence ortada dopdolu, size okurken pek çok duyguyu aynı anda yaşatmayı başarabilecek bir hikâye var. Üçbüyücü Turnuvası'ndaki görevlerin üçünü de kalbim göğsümden her an fırlayabilecekmiş gibi bir heyecanla okuyuşumu ve bunu istisnasız bütün okumalarımda yaşayışım bunun minicik bir örneği. Harry Potter ve Ateş Kadehi'nin konusuna gelecek olursak; kitap Harry'nin Dursley'ler ile Privet Drive'da geçirdiği sıkıcı ve işkence dolu yaz tatilinde, sıradan bir gecedeyken daldığı uykudan Lord Voldemort ile ilgili gördüğü bir rüyanın sonucunda alnındaki yara izinin deli gibi acımasına uyanmasıyla başlıyor. Hemen ardından Weasley'ler ile Kovuk'a gidişi için Dursley'lerden güçbela izin alarak, Quidditch Dünya Kupası'nı izleme şansı elde etmesi ve orada da, esrarlı bir biçimde bir kargaşanın yaradılışı yaşanıyor. Kapkara gökte beliren yeşil, sisli bir Karanlık İşaret'in belirişi, Harry, Ron ve Hermione'nin Hogwarts'taki dördüncü yıllarında da beladan uzak kalamayacaklarının bir işaretiydi. Tüm bunların patlak verdiği o gizemli nokta ise, o sene Hogwarts'ta yapılacak olan Üçbüyücü Turnuvası'nda, Ateş Kadehi'ne Harry'nin adının konulmasıyla atılıyordu. Hogwarts'ta misafir edilen Beauxbatons ve Durmstrang okullarının 17 yaşındaki şampiyonları ile birlikte Hogwarts şampiyonu Cedric Diggory'nin yanında henüz 14 yaşında olan Harry de yer alacaktı. Başlarda en büyük gizem Harry'nin adını Kadeh'in etrafındaki nasıl yaş çizgisini aldatıp içine yerleştirmeye başardığı gibi gözükse de, Rowling'in zeki hamleleriyle altından çok daha derin detaylar çıktı. Bunun yanı sıra okurken yüzümüze minik gülümsemeler yerleştirecek, duygusal çalkalantılı olaylar da vardı. Hermione ve Ron arasında filizlenen bir çekişme, Harry'nin Cho'dan hoşlanması ama bu konuda birtakım başarısızlıklarla karşılaşması... Bu seri hakkında söylemekten hiç sıkılmayacağım şeyler var. Bunlardan biri de mükemmel olduğu. Büyüyoruz, etrafımızdaki çoğu şeye karşı fikirlerimiz ve hislerimiz değişiyor. Ama hâlâ Harry Potter için aynı duygu ve düşünceleri taşıyorum, bunun için de çok mutluyum. Çocukluğumun en güzel yıllarını böyle okumalarla hatırlamak, filmleri izlemek gibi beni sevindiriyor. Çocukluktan itibaren büyümelerine, karakter gelişimlerine ve onlarla birlikte evrilen kendi karakter gelişimime şahitlik etmek benim için abartısız, büyük bir şanstı. Bu nedenle hâlâ okumadıysanız eğer, şiddetle önermeden önce Rowling'e bir kez daha teşekkür ediyorum.

Harry Potter ve Ateş KadehiJ. K. Rowling (Robert Galbraith) · Yapı Kredi Yayınları · 202329,6bin okunma

·

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

augustine