Eylül Ayı Etkinliği/Jehra/ Öykü
Elleri üşümeye başlamıştı yine...Bir yalnızlık türküsü duyuyordu çok yakınlarda,derinlerde bir yerlerde...Günler geçmiş gitmiş..Yine son demindeydi gecenin...
Düşünmek...Düşlemek...Düşmek yine maziye...kanatıyordu kapanmaz yaraları...
Siti idi. Yalnız idi. Acı idi.Biten idi.
Yaşının ilerisinde idi bedeni yirmi ikisinde ama sekseninde ...
Yalnız kalmıştı bu hayatta en kalabalık şehirlerde bile... Siti sevmeşti on yedisinde..Sevmenin binbir türlüsü ile...
Gitmişti Ali'sine...Canına. ..Cananına...
Ailesini...Töreyi...Karşısına alarak...
Ve evlendiler...Ve Tohum düştü bedenine...Aşkın Milyon türlüsü idi artık o...
Bitmez tükenmez geceler...Anne olacaktı...Sabahlar gelmiyordu gözünün incisini beklerken ve doğdu bir Sonbahar sarısında...düştü göklerden melek misali annesinin avuçlarına... Jehra dediler ismini kulağına fısıldadı Siti iki dudağının ölümsüzlüğünde...okudu diğer kulağına ezan Rabb'ine teslim edişin mührünü vurarak....
Büyüyordu Jehra... Yaşı iki olmuştu...Ali kendince düşmüştü yeni bir aşka -ihanetin en koyusunda-biliyordu Siti ama dayanıyordu Jehra için...
Ve bir gece...Aylardan Eylül...Ay tepede kanıyordu biliyordu Siti...Bir şeyler yolunda gitmeyecek... Ve Ali geldi Ve Ali gitti...Bulamadı Siti onu ne ayazda ne kışta ne yazda...
Direndi...Çalıştı...Baktı...Tacize uğradı...Aç kaldı...Ve delirdi Siti...
Gece haykırışlarında tuttu Jehra'yı ve sarıldı boğazına sevdiğini sanıyordu bir sanrıydı bu...bir hayal...geldiğinde zihni yuvaya gitmişti Jehra...öldürmüştü onu...
Ve haykırışlar...
Ve susuşlar...
Ve delirişler...
Düştü Akıl hastanesine...bir oda....dört duvar...ve kulaklarında Jehra'nın Sesi...Ölüyordu hergün...Her saat...her dakika...
İyileştin dediler beş sene sonra yine bir sonbahar....yine yapraklar sarardı...sararan ruhu gibi...Ve yargılandı öz evladının katili olarak...ve cezalandırıldı 24 yıl 6 ay ile...
Ve düştü yaşarken başka bir mezara...
Ve üşüdü...
Ve sustu...
Sessizdi...soğuktu...ve eksikti...
Acı kapısını bırakmıyordu Cezaevinde...kalan çocuklar vardı anneleriyle gitgide derinleşti yine acısı...
Bir gece Geldi Jehra ve...
"Anne seni özledim...senden gelsene artık...lütfen üşüyorum anne. Ellerin sıcak...ellerin mis...gel anne.gel..."
Ve yükseldi sandalyenin üstüne göğe erer gibi.
Ve aldı boynuna ipi tüm insanlığa ağlar gibi...
Ve öldü...
Sarı eksik kalmadı sonbahardan...eksik kalmadı Siti Jehra'dan...
Eksik kaldım bu satırları yazarken Siti-Jehra
Gölge
··
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.