Hz. Âdem ve Hz. İdris’ten sonra insanlarda hakikatten sapmalar baş gösterince Cenab-ı Hak bunlar üzerine Hz. Nuh’u peygamber olarak göndermişti. Hz. Nuh insanlara tevhid inancını anlatıyor, onları hak yola davet ediyor ve putlara tapmaktan men ediyordu.
Ancak onlar “Zalimdiler, azgındılar, fasıktılar, kötüydüler, kalp gözleri kapalıydı, vicdansızdılar, doğru yoldan çıkmışlardı, günahlara dalmışlardı…“
Hz. Nuh’u ve çağrısına uyarak iman edip Allah’ın sevgili kulları arasına yükselen kimsesiz, yoksul kişileri hor gördüler, onlarla aynı çatı altında bir arada bulunamayacaklarını söylediler, büyüklendiler…
Onlar, üstünlüğün parada, malda, mülkte değil yüksek insanlık ideallerine sahip çıkmada, tevhide, güzel ahlâk sahibi olmada ve topluma yararlı işler yapmada olduğunu kabul etmiyorlardı.
Dokuz yüz elli senelik çok uzun bir tebliğ dönemine ve Nuh’un tüm çabalarına rağmen kavminin büyük çoğunluğu dinlerinde ısrar ederek muhalif kaldılar. Etrafında bir avuç mümin toplandı. Hafta oğlu ve karısı bile iman etmedi. Nuh’un davetine karşı kavmi, “parmaklarını kulaklarına tıkadılar, elbiselerine büründüler, inatlaştılar, büyüklendikçe büyüklendiler.
Çaresiz ve bitkin düşmüştü Nuh, dayanacak gücü kalmamıştı. Sığınabileceği tek merciye Allah’a sığındı ve şöyle yalvardı:
Beni ve beraberimdeki insanları kurtar. Benimle onların arasında Sen hüküm ver Allahım.
Yüce Allah, peygamberinin duasını kabul buyurdu ve ona evvela bir gemi yapmasını vahyetti.
Böylece inananlar, Hz. Nuh’un denetiminde gemi yapımına başladılar.
Gemi yapımı ilerledikçe sapık ve azgınlar Hz. Nuh ve ona bağlı Müminlerle alay ediyorlardı.
Cenab-ı Hakk’ın emri üzere her cinsten birer çift ile Müminler, kendileri gibi inançlı aile fertleriyle gemiye bindiler.
Adeta gök kapıları açıldı, sular boşalmaya başladı. Yeryüzünden de kaynaklar fışkırdı. Her iki su kaynağı karışıp birleşti.
Böylece tufan gerçekleşmiş Allah’ın kâfirler hakkındaki hükmü gerçekleşmişti. Tufan’ın tüm dünya’yı mı kapsadığı, yoksa sadece Nuh kavminin yaşadığı bölgeyi mi içine aldığı hakkında değişik görüşler ileri sürülmektedir.
Hz. Nuh, gemi sakinlerinin bereketli, sakin bir yere indirilmesi için dua etmişti, duası kabul edildi.
“Ey arz, suyunu yut! Ve ey gök, yağmuru tut!”
Bu emir üzerine göğün gürlemesi, yerin fışkırması kesildi, gemi Cudi dağı üzerine oturdu.
“Ey Nûh! Bizim katımızdan selametle in. Sana ve seninle olanlara hayr ve bereketler olsun denildi.
Hz. Nuh yaklaşık olarak 6 ay su üzerinde kalmış ve aşura günü karaya oturmuştur.
İslamî inanışlara göre, Tufan’dan sonra Nuh’un Gemisi, Cudi Dağı’nın üzerine oturmuştur. Sözü geçen geminin Ağrı’da bulunduğu konusunda söylentiler vardır.
Kurân’da geminin Cudi dağına oturduğu söylenmektedir. Hud Sûresi: [47]
Bu zaman zarfında yanlarına aldıkları yiyecekler tükenmeye başladı. Geriye kalan yiyeceklerin hepsini, ne buldularsa, bir kazanda toplayarak pişirdiler.
O zaman yapılmış bu yemeğe bugün Aşure diyoruz.