Bir insanın yazdığı bir kitap bile mi kötü olmaz?! O kişi Sabahattin Ali’yse kötü kitap beklemek olmaz tabii ki.️En sevdiğim yazarlardan birisi kendisi. Alttan alttan öyle güzel eleştiriyor ki biz insanoğlunu. Adamın yazdığı her kitabın sonunda bir kalıyorsunuz, düşünüyorsunuz. Seneler önce yazılmış bir kitap, hala hiç değişmemiş bazı şeyler.. Yaptığımız her kötü davranışı bir sebebe bağlama telaşı içerisindeyiz hep.. Bu kitap bunu bir kez daha bana gösterdi. Ömer karakterini kitabın başından beri sevemedim, sevmeyeceğim. Evet, sonda yaptığı güzeldi ama kitap boyu sinir oldum ona. Yaptığı hareketlerin yanlış olduğunu biliyor ama bırakmıyor.. Kendisi de itiraf ediyor zaten tembelliğinden ve çevresindeki insanlara hayır diyemeyişinden dolayı böyle olduğunu. İtiraf ediyorum ki bu yönden bende Ömer’e benziyorum. Tamam onun kadar olmasa da yanlış olduğunu bildiğim hatta nefret ettiğim bazı huylarımdan bir türlü vazgeçemiyorum ve “hayır” diyemiyorum.. Belki de Ömer’e bu kadar sinir olmamın sebebi budur. Her şeye rağmen bana çok şey kattı Ömer.. Bedri ise Ömer’in tam tersiydi. Genç yaşına rağmen hayatın zorluklarına göğüs gerebilen ve insanları çözmüş bir adam.. Çok sevdim onu ama şunu söylemeliyim ki her ne kadar en sevdiğim karakterlerden biri olsada ana karakter Bedri olsaydı kitap bu kadar sarsıcı olmazdı! Macide’den de bahsetmek isterim. En sevdiğim karakterdi kesinlikle. Onu okurken aklımdan geçenleri okuyordum resmen. Düşüncelerini çok benzettim kendime. Hem güçlü, hem zarif kızım benim. O yapmacık insanların arasında bile hakikatı her daim arayan ve sonunda bulan kızım.️ Kitap karakterlerini böyle seviyorum işte bazen. :”) Cümlelerin kalbimden hızlı bir şekilde çıkması nadir olan bir şey.. Bir kitapta böyle hissetmek ve yazabilmek bile benim için öyle değerli ki! Bu her kitapta olmuyor. Daha neler neler söylemek istiyorum kitap hakkında. Ama daha fazla yazarsam sığmayacak sanırım. Muhakkak, muhakkak okuyun bu mükemmel başyapıtı!
