Abidin Dino 1942-1945 yılları arasında dedesinin (Abidin Paşa) valilik yaptığı şehirde ağabeyi Arif Dino ile sürgün gelir. Burada Türksözü gazetesinde yazılar yazar. Bu yazılar o günlerin en önemli mevzusu olan savaşla ilgilidir elbet. Ancak şehre turneye gelen tiyatrocuları da selamlamayı ihmal etmez. Bunlardan biri de Cem Karaca’nın babası Muammer Karaca’dır. Sinan’dan bahseder yazılarında mimarisinden, taştan bahseder. Yaşar Kemal, Abidin Dino ile bu sürgününde tanışmıştır, kendi ifadesi ile “Bildiğim herşeyi O’na borçluyum, onla tanışmasaydım Yaşar Kemal olmazdı” demiştir. Abidin Dino ise Yaşar Kemal’in üzerine ailecek nasıl titrediklerini şöyle ifade eder: “Şiirden düzyazıya geçişte, belki bir ölçüde başka etkenler de vardı. Hemite’nin arka dağlarında rastlanan kimi iri heykellere benziyordu Arif Dino ve bu bilge adam, Göğceli’ye Don Kişot romanını örnek almasını öğütlüyordu, roman yazmasını istiyordu. Roman türünün ana-babasıydı Arife göre Cervantes’in Don Kişot’u. Arifin yorumları Lukacs’ın yorumlarından pek farklı değildi. Göğceli’ye “Kederli Suratlı Şövalye”nin çağ değişimi niteliğini anlatıyor, bölüm bölüm yorumluyordu. İstanbul Edebiyat Fakültesi’ndeki asistanlığını yüzüstü bırakıp Adana’ya gelen Güzin Dino (yeni evlenmiştik) Göğceli’ye Stendhal, Balzac, Flaubert’i bağıra çağıra okutuyor ya da anlatıyordu zorla. Sevmediğinden değil o yazarları, fakat Çukurova’lı delikanlı o kadar doluydu ki, Fransa’nın 19. yüzyıl insan ilişkileri onu sabırsızlandırıyordu biraz. Ama örneğin Balzac babanın sosyal bir durumu kıskıvrak yansıtması, onu etkilemiyor değildi, ya da Stendhal’ın kadınları…”

Adana YazılarıAbidin Dino · Karahan Kitabevi · 20133 okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

F.A