Sinemada Ağlarken |3+/5| İlk ne zaman sinemaya gittiğimi hatırlamıyorum. Film izleme macerama çocukluğumdaki animasyonlar ile başladım ama ilk gittiğim sinema filmini keşke hatırlayabilsem. Yine de, sinemanın hayatımda uzun bir zamandır yer etmiş bir olgu ve sinemada film tüketmeyi gerçekten seviyorum. Yalnızca siz ve beyaz perde var ve dış dünyadan tamamen soyutlanmış haldesiniz. Bazen yanınızdaki ya da önünüzdeki kişiler sıkıntı çıkarabiliyor ama olsun. Sinema, her şeyiyle güzel bir şey ve bitebilmesinden korktuğum bir şey. Haliyle bu kadar sık gidilen ve tüketilen bir şey olunca da anıları da çok oluyor. Arkadaşlarla, sevgililerle sinemaya gitmeler, film esnasında salonda yaşanan komik/trajik olaylar derken insan ne kadar film tüketirse bir o kadar da anı kazanıyor. Kitabın yazarı John Manderino da, Sinemada Ağlarken kitabında kendi yaşam öyküsünden bir takım parçalar sunmuş. Ancak bu parçaların hepsi bir sinema filmi ile bağlantılı. Bütün hatıralar sinema ve çevresinde geçmese de hepsi bir filmin etrafında şekilleniyor. Çocukken gidilen bir filmden, yetişkinlik döneminde hasta annesiyle sohbetini yaptığı bir filme kadar hayatının büyük bir dönemine yayılmış çeşitli filmlerin odak noktasında olduğu birbirinden farklı hatıra parçaları karşımıza çıkıyor kitapta. Kitabı sevdim. Sevdiğim yanı sinema filmlerinin hayatımıza ne türlü şekillerde girip yer edebileceklerini uzaktan izleyerek şahit olabilmek oldu. Arkadaşınızla aranızın bozulmasına ya da sevgilinizle ayrılmanıza bile sebep olabiliyor bir film. Aksi şekilde yeni bir arkadaş edinmenize ya da hayatınızın aşkını tanıyor olduğunuzu da gösterebiliyor. Bunun bir kez daha farkına varmak ve gerçek örneklerini görmek beni mutlu etti. Bunun dışında bir numarası yok kitabın. “Aman el âlemin film anılarından bana ne?” derseniz kitabın size sunabileceği hiçbir şey kalmıyor. Ki kitapta geçen filmlerin hemen hepsi 2000 öncesi filmler olduğu için eski filmleri tüketmeyen birinin filmleri bilmediği için hatıraları, yazarın hedeflediği bir şekilde tüketemeyebilir. Bu yüzden bu kitap, en az yirmi-yirmi beş yıllık sinema geçmişi olan ve başkasının hatıraları ile bir nostalji yolculuğuna çıkmak isteyenlere hitap ediyor. Onun haricinde evet, kitabın başka hiçbir numarası yok. Bunu negatif bir eleştiri olarak mı alırsınız bilemem ben sadece iletiyorum. Kitabın yazımı da oldukça basit. Anlatı olduğu için, ekstradan bir edebiyat yapılmaya çalışılmamış. Kitapla ilgili söyleyeceklerim bu kadar. Bir insanın hayatına filmlerin dolaylı yollardan nasıl etki ettiğini görmek isteyenler, eski filmlerin onlarda bıraktığı hatıralara geri dönmek isteyenler ve sinemanın büyüsünü tepeden izlemek isteyenler dışında kitabı önerebileceğim bir kitle yok sanırım. Ben memnun kaldım kitaptan. Ancak ‘iyi ki okumuşum’ dedirtecek bir unsur da bulamadım. Sinemanın bizi hep büyüleyeceği ve tükenmeyeceği güzel günler dileği ile. Kendinize iyi bakın.

Sinemada AğlarkenJohn Manderino · Can Yayınları · 201833 okunma

90 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Pozan