Sanırım Adalet Ağaoğlu'nun okuduğum ilk kitabı. İlginç bir dili var. Minik öyküler bulunuyor kitapta. İlginç olan da yazım dili. Aynı paragrafta üç zaman kullanabiliyor. Kurguyu o şekilde anlatıyor, yani geçmiş zaman ile başlayan anlatım şimdiki zamana bağlanabiliyor, şimdiki zaman gelecek zamana bağlanabiliyor. Hayat hikayesini okuyunca neden böyle yazdığını anlıyorsun. Kendi tarzını bu şekilde oluşturmuş ve bence güzel de olmuş. Kitaba gelince;
"Düşme korkusu" eskilerin deyimi ile "allah düşürmesin"den geliyor. Öykülerin hemen hepsinde kadının toplumdaki yerine bir gönderme var. Asıl tema insanların hayatlarında rezil olmamak için neler yapabildiklerini anlatmaya çalışıyormuş gibi görünse de her öyküde gizli bir kadın figür saklanmış. Ben sevdim kitabı.