Deprem kafası..
Doğa hayatını yaşamaya çalışırken biz rahatsız oluyoruz. Sanki dev bi insanın sırtında yaşıyomuşuz. Sırtı ağrımış artık, gerinip kırtlatmak istiyo. Ama korka korka yapıyo, çünkü bizi devirebilir bi anda yaparsa. Hangimize yazık bilemiyorum..
Aslında kötü olmasa da bizi kötü etkileyecek olayların kaygısıyla yaşıyoruz. Bi sarsıntı daha olursa diye üstümüzü giymiş bekliyoruz. Çekilecek hayat değil ama çekiyoruz. Garipsin dünyacım, çok garipsin..
Mesela bi afetin eşiğindeyiz, insan kendine çeki düzen vermek istiyo ama hâlâ bi yandan dedikodu yapabiliyoruz. Veya arka taraftan gelen kavga sesleri.. "Çık lan dışarı, çık!" diye bağırıyodu az önce bi adam. Çıksa olacak çatışmada ölücek belki ama ondan biraz önce de deprem oluyo diye ödü kopmuştu muhtemelen.
Sahi n'apıyoruz biz ya?
Yaptıklarımız, yapacaklarımız, yarınki planlarımız... İnsan düşündükçe çıldırıcak gibi oluyo ama düşünmek için hep bi deprem bekliyoruz..
Neyse hayırlısı işte.. Yaşamın da ölümün de...
Dışarıda kıyamet kopsa içimizde yaprak kımıldamıyor vesselâm...
Heh işte.. O kadar yazdım, hepsi şu cümlenin içinde. Vâr olun 💐
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.