Dokunma Kanarım... Kitabın adı bile bu denli derin yaralar açarken insanın ruhunda.. Nasıl inandım o toz pembe satırlara.. İçinde yaşanmışlık barındıran kitaplara hayranım derdim her zaman.. Beni en çoook etkileyen kitaplar.. Çoğu zaman karakterin yerine koyarım kendimi acaba ben olsam ne yapardım diye sorardım zaman zaman.. Umut dolu bir kızdı Gizem. Yıllar önce hepimizin yaşadığı bir olayla başladı aslında hikaye.. Gizem'in üniversite heyecanı. Sonuçların açıklandığı ilk an.. Ahhh o büyük heyecan.. Gizem'le o heyecanı tekrar tekrar yaşadım. Evet evet hepimizin yapacağı gibi o anlarda bende kendimi Gizem'in yerine.. Ahhh ruhum çekiliyor.. Paramparçayım düşündükçe.. İnsan bu kadarı da olur mu? Yaaa ne olur kurgu olsun derken çeviriyorum sayfaları.. Maalesef daha ilk sayfadan söylemişti yazar. O cümleyi okurken nefesim kesilse de.. Buz gibi bir ses kurgu sadece mekanlar ve isimler diyordu.. Yaşananların hepsi gerçek..Daha fazla Gizem olmaya dayanamıyorum.. Benim okurken ruhum bu denli parçalandıysa.. Sen nasıl dayandın bunlara. Kalbin ruhun kaç parçaya bölündü acaba? Uzun zaman sonra ilk kez bir kitap ağlattı beni.. Son satırları okurken kalbimin sızısı gözlerimden akıp gitti..

Dokunma KanarımSaadet Başaranoğlu · Minel Yayınları · 201941 okunma

·

10 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.