Gözleri açık sevmek diye bir kitap var. Orada anne baba olmaktan bahsediyor biraz. Bireylerin kendileri çocukluktan çıkmadan, kişisel sorunlarını çözmeden çocuk yapıyorlar. Çocuk kafayla çocuk yapınca da sonuç bu oluyor. Misal:
Baba tarafından sevgi görmemiş bir kadın sorununu çözmeyince hayatına girdiği erkeği baba olarak figürleştiriyor ve babalık bekliyor ondan. Erkek te bunu bir türlü veremeyince çatışma ortamı oluyor ve sorunun ne olduğu belli olmuyor bile. Sonuçta çocuk ta o ortamda büyüyor.. İşler daha da karışıyor. Çocuk ebeveynin aynasıdır..