bir tür öze dönüş hareketidir bu kitap. rasyonalizmin egemen olduğu dönemde ki gibi gerçekçiliğe sıkı sıkıya bağlı yazınsal eserlerin ortaya çıkarılması ve kullanılan dilin bu çizgide sürdürülmesi gerektiğini düşünür bourdieu.
bourdieu'yü bu noktada indirgemeci buldum ancak bilginin herkese ulaşması açısından da hakkını vermek lazım diye düşünüyorum.
bilim alanında yürütülen faaliyetlerde felsefenin eksikliğine de değinmesi çok hoşuma gitti. ben de bilim denilince felsefeden bağımsız olmayan bir alan olarak değerlendiriyorum.
insan beyninin kütüphaneler kanalıyla sömürüldüğünü söyleyen yazarımız, edinilen dilin hiç bir şey ifade etmediğini sadeleştiği ve felsefi olduğu zaman kazanacağını, yani ilerleme sağlanacağını öne sürer.
burada biraz idealizm de var ancak akademik düşünceden kopuşun hem hata hem de agora politizasyonuna geri dönüş yaratacağından bu şekliyle bir ilerleme olabilir mi? net cevabı yok bence. karma bir yapıya bürünse bence asıl bilimsel gelişim o yapı içinden doğacaktır.
