Añ ol güni ki âhir olup nev-bahâr-ı ‘ömr
Berg-i hazâne dönse gerek rûy-ı lâle-reng
Ömür ilkbaharının sona erip de lâle (gibi kırmızı) renkli yanakların, sonbahar yaprağı (gibi sapsarı) bir hale döneceği o günü aklından çıkarma!
"Baki kalmaz kimseye nakş-u nigâr elden gider" mısrası geldi aklıma Fatih merhumun. Divân edebiyatının en sevdiğim özelliği bu belki de. Aynı şeyi onlarca kişi tekrar tekrar söylüyor ama bunu öyle sanatlı yapıyorlar ki her biri başka güzel oluyor. 😊