Kant tarafından iki yüzyıl evvel kaleme alınmış bu eser içerik olarak; 1) Eğitim Üzerine 2) Fiziki Eğitim Üzerine 3) Kültür (Öğretim) 4) Ruhun Eğitimi 5) Ahlaki Eğitim 6) Pratik Eğitim ana başlıkları altında altı bölümden oluşmaktadır. Eğitimin amacının tabiri caizse insana insanlığının daha doğru ifadeyle insana insan olma bilincinin sağlıklı bir şekilde kazandırılması düşüncesi doğrultusunda kaleme alınmış bir eser. Bireyin doğumundan itibaren şahsiyetinin şekillendirilmesi için eğitimin önemini vurgulayan Kant bu uğurda yapılabilecekleri neden sonuç ilişkisi içerisinde örneklerle anlatıyor. Yaşadığı dönem itibariyle mevcut eğitim sisteminde insanın varoluşunun gayesine tam olarak ulaşamadığını ifade ederek eğitimin tabiri caizse merdiven misali basamak basamak üzerine katılarak her zaman daha iyiye yol alacak şekilde ilerlemeci bir anlayışa dayandırılması gerektiğini savunuyor. Talim ve terbiyenin eğitimden daha mühim olduğunu ve disiplinin kesinlikle küçük yaşlardan itibaren öğretilmesi gerektiği üzerine önemle vurgu yapıyor. Ayrıca eğitimin tabiatla yani doğal sistemle bütünleştirilerek suni tasarımlardan arındırılması dolayısıyla insanın özünün güçlendirilmesine dayanak oluşturulmasını salık vermektedir. Böylece gerçek hayattan kopmadan bireyin hayatta karşılaşacağı olumlu yahut olumsuz durumlara karşı hazırlıklı olacağını belirtmektedir. Ödül ceza sistemine eleştirel yaklaşarak cezalandırmanın gayesinin bireylerin ıslah olup gelişmelerini sağlamak için olması gerektiğine vurgu yaparken ödül sisteminde de aynı şekilde hassas davranılması gerektiğini belirterek bireylerin ödül sistemine alıştırılarak çıkarları doğrultusunda iş yapmalarının önüne geçilebileceğini ifade ediyor. Ahlakı tesis etmek için de cezalandırmanın kaldırılması gerektiğini belirten Kant kötüde iyiyi keşfetmenin bireylere öğretilmesine, insanların dini bağlılıklarına göre değerlendirmemesi gerektiğinin hassasiyetle öğretilmesine dikkat çekiyor. Bireylere kendi kıymetlerini başkalarının kıymetleriyle değil kendi aklının tasavvuruyla değerlendirmeleri öğretilerek bireyin kendini bilmesine kendini tanımasının kendini bilmesinin sağlanmasını amaçlamaktadır. Eğitimin temel olarak düşünen ve sorgulayan bireyler yetiştirmek üzerine kurulması gerektiğinin önemini de ayrıca vurguluyor. Eğitimin ailede başladığını ifade ederken çocukların içinde bulunulan zaman dilimi için değil gelecekte insanın mümkün gelişmiş durumu için eğitilmesi gerektiğini belirtmesi akıllara Hz. Ali’nin “Çocuklarınızı kendi zamanınıza göre değil onların yaşayacakları zamana göre yetiştirin.” cümlesini getirmekte. Ailede başlayan eğitimin okulda ve toplumda devam edeceğinden bir bütünlük içerisinde istenen değerler doğrultusunda devam etmesi ve birbirini tamamlaması gerektiğini belirtiyor. Ayı kulağı (çuha) çiçeğinin kökten filizlenirse tek renkte açtığı ancak tohumdan filizlenirse farklı renklerde de açtığı örneğini vermesi ailenin ve eğitimcilerin önemine de vurgu yapmaktadır. Farklı renklerde temeli sağlam bireyler yetiştirebilmek için bireyler eğitimin temeli olan ailenin ve eğitimcilerin tohumlarından filizlendirilmelidir. Bunu sağlayabilmek için de ailenin ve eğitimcilerin köklerinin sağlam olması gerekmektedir. Temel olarak çocukta kişiliğin teşekkülü üzerine olsa da genel manada bireylerin kişiliğinin teşekkülünün oluşturulması üzerine değerlendirilip yol gösterici olarak yararlanılabilecek bir eserdir.

Eğitim Üzerine (Ruhun Eğitimi-Ahlaki Eğitim-Pratik Eğitim)Immanuel Kant · Say Yayınları · 20201,722 okunma

·

255 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sinan