Finlandiya (Fin dilinde Suomi -bataklıklar ülkesi-), 5 milyonluk kuzey avrupa ülkesi. İsveç ve Rusya arasinda sıkışıp kalmış bir millet. Ne tarihlerini biliyor, ne dillerini konuşabiliyordı.(Şuanda dahi 1863 tarihinden beri 2 farklı resmi dile sahip). Halka sorulduğunda kimisi Ben Rus'um, kimisi Ben İsveç'liyim diyordu. Ancak; BİZ ! Fin'iz diyenler dışlanıyor, bizliklerine yalnız bırakılıyordu.1840 yılına kadar Fin kültürü, havasız bir mahzende büyüyen zayıf bir bitki gibi, solgun ve zayıftı. Kültürel gelişim düzeyi temel okuma yazma becerisiyle sınırlıydı. Bataklıklar ülkesi olması dolayısıyla doğal kaynakları, maden rezervleri bulunmamaktaydı. Ancak onlar bu eksikliği eğitimde reform ile kapatmış, zenginliklerini okullar olarak nitelendirmişler ve "okullarımızı elimizden aldığınız an tıpkı bir mayasız hamur gibi çökeriz" diyerek çağdaş devlet düzeyine ulaşmışlardır. Kitapta ana karakter olarak Johan Vilhelm Snelman (1850-1900 lu yıllarda Finlilerin milli kimliğine, diline, varlığına sahip çıkması adına hayatını adamış idealist eğitimci, yazar, önder...) yazarın kişiliği ile değiştirilerek anlatılmış ancak bu mesele önemsiz olup. Kitabın Yugoslavya, Bulgaristan ve Türkiye'de toplumsal gelişmelerde kılavuz görevi ustenmesi önem arz etmektedir. Dikkatimi çeken bir hususta: yazarın "yaşam mimarı" olarak nitelendirdiği, her birimizin vatanımızda, yaşantımızda ve benliğimizde ulaşılması gereken hedef olarak belirlediği kişilik özellikleridir. Bu hedefe ulaşmak içinde öncelikli şart olarak eğitim seferberliğidir. Finlandiya'da 1900 lu yıllarda ülke genelinde restoran, otel, tiyatro, eğlence mekanları... yerine en çok okullar bulunmakta olup Abo şehrindeki yıllık gelirin (bir milyon yüz elli bin ruble) iki yüz bini okullara harcanıyordu. Yöneticilerin eleştirildiği bir ortamda ise, Snelman "sizler kendi içinizde kaç tane namuslu insan tanımıyorsunuz da yöneticilerinizin namuslu olmamalarına şaşıyorsunuz. Nitekim ki yöneticilerinizde sizler içerisinden çıkmış, aynı hamurdan yoğurulmuştur. Herkes öncelikle kendisini düzeltmeli, gerekirse hamuru yoğurma yöntemi değiştirilmelidir." diyerek halk arasında karanlıkta kalmış canlı kandiller yakmıştır. Ülkemiz şartlarını daha iyi anlamanız için şunu da yazmadan geçmeyeyim, kitap Türkçeye Bulgarcadan 1928 yılında (ülkemizde büyük bir çağdaşlaşma yaşanıyordu) çevrildi.