Schopenhauer, herhangi bir şeye inanmayan, evhamlı biri olarak anılır. İçinde yaşadığı ortamın sürekli ona kötülük vereceğini düşünür. Gürültüden nefret eder. Ona göre insanların, çoğunluğu hor görülmeye layıktır. Bir nevi yeni Budizm düşler ve çileci yaşamı destekler. Felsefesi, gerçekci ve korkusuz olmak niyetindedir. Onun için acı gerçekleri görmek temel motiftir. Evrensel yargılara ulaşmayı amaçlar. İçinde yaşanılan dünyanın olabilecek en kötü dünya olduğu fikrindedir. Genel olarak yaşamın anlamlılığını sorgular. Kurumsal otoritenin çıkarlar için kullanılmasına karşıdır. Hristiyan ahlakını, kilisenin çıkarlarını koruyan tutumu reddeder. Hayatın bir amacının olduğu ve bu amaç doğrultusunda geliştiği fikrini saçma bulur.
