1990lı yılların sonu... Bir sabah zil sesiyle uyandık erken saatlerde. Kapıda kadınlı erkekli, çoluklu çocuklu 15-20 kişi. Bir panik var yüzlerinde. Hararetle bir şeyler anlatıyor bir adam. Yabancı bir dil... Çat pat bildiğim ingilizcem ile ingilizce olmadığını biliyorum. Bir türlü iletişim kuramıyoruz. Çocuk aklıma yan evde yaşayan ‘almancılar’ geliyor. O dönem öyle derlerdi almanyada yaşayıp yaz aylarını ülkemizde geçirenlere. Koşa koşa gidip zillerine basıyorum. Hüseyin abi açıyor kapıyı. Anlatıyorum durumu ve bizim eve alıp getiriyorum. Adamcağız aynı hararetle bu sefer de Hüseyin abiye anlatıyor az önce anlattıklarını. Hüseyin abi bön bön bakıyor adamın suratına. Belli ki o da anlamıyor söylenenleri. “Almanca konuşmuyor kız bu” diyor. Hepimiz şaşkınız. Üç dört ev ötede Arnavut komşuların ziline basıyorum. Fatma yengeye de durumu anlatıyorum. Bahçemize gelenlerle bir kere de o konuşuyor. “Kız bunlar Arnavut” diyor. Koşup kayınvalidesinin kolundan tutup getiriyor. Evet, gelenler Arnavut. Üstelik komşularımızın akrabası. Zihniye yengenin çevirileri üzerine anlıyoruz ki; vatanlarında çıkan savaştan can havliyle kaçıvermişler her biri bir diğerinden perişan haldeki bu Kosovalılar. Türkiyedeki daha önce görmedikleri akrabalarının yanına gelmişler. Koca bir sene içiçe aile gibi yaşadık. Hiç unutmadığım üç kardeş vardı içlerinde. Birbirimizle dile gerek duymadan nasıl da arkadaş olmuştuk. Onlardan şarkılar oyunlar öğrenip türkçe öğretmiş, öğle yemeklerimizi bölüşmüştük. Nasıl da sızladı burnum. Biz o zamanlar ne güzeldik. Nasıl da özlemişim o minik ama kocaman yürekleri! O zamanlar ortaokul öğrencisiydim. Kosova savaşı diye kalmış aklımda. Sıcacık üç arkadaşın anısıyla... Sonra bir gün Suriyelilerle doldu ülkemiz. Ne engin bir milletiz. Gönlümüz insan sevgisiyle nasıl da dolu... Taaaa en yukarılardan dürtmeler, kayırmalar, doldurmalar olmasa nasıl da anlaşıp bölüşüyoruz ekmeğimizi... Bütün bunları neden yazdım? Ermeni tehciri kararı yüzünden... Bir aşk hikayesini tehcir kararına sarıp anlatıvermiş yazar. Okudukça içine çeken olay örgüsüyle kurguyu güzel yansıtmış yazar. Ancak aşırı derecede şiirsel bir dil kullanmış ki bir yerden sonra anlatılanların içtenliğini yok etmiş. Kullanılan dilin akıcılığı, olayların sürükleyiciliği iyiydi. Olayları anlatırken geçmişli gelecekli anlatımı benim için hayli cazipti. Ki bu anlatım şekli olayları birleştirme açısından hayli zorludur. Ve yazar bunu başarmış. Genel anlatımda gördüğüm kadarıyla, bazı olayları hayli uzatırken bazılarını çok yüzeysel vermiş. Bu kısmı beni rahatsız etse de genel itibari ile güzel bir öykü idi. Ermeni tehciri olayını iki tarafın da gözüyle anlatması açısından okunabilirliği hayli yüksek. Okuyacak olanlara şimdiden keyifli okumalar diliyorum.

KanaviçeBahadır Yenişehirlioğlu · Timaş Yayınları · 2015979 okunma

··

69 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Evlaa