Bonjur, Madam!
Beni İstanbul'u görmeden aşık eden kitap... Sanırım aklımda bu cümle ile kalacak. O zamanlarda yazılmış halkın içinden çıkma gerçekten 'gerçekçilik akımı'nın başlangıç yapıtı. Sade ve samimi hikayesi gerçekçi davranışlar sözler... Buram buram Anadolu kokan bir hikaye. İçinde Bihruz beyin aşk acıları olması, giyinmesi, konuşması ne kadar yabancı bir Fransız gibi olsada aslında saf aile çocuğunu hissettiriyor.
Periveş hanım... aşkından yataklara düşülen hayali ayrı güzel gerçeği ayrı güzel olan dilber, siyeh-çerci! Blond bir hanıma karayağız denmesindeki güzel latife... İki ay içinde öldürülen saniyeler içinde dirilen povr fiy!
Roman hakkında yazılacak o kadar şey var ki aslında; ama hepsi romanda bir nukte olarak geçmekte. Benim lafzını sayacağım hiç bir şeyin yeterli olmayacak olması benim kabahatim değil romanın bahtiyarlığıdır.
Okuması biraz güç olsada insanı içine çeken gerçek (!) bir sevdanın öyküsü. Roman öyle bir ustalıkla yazılmış ki; bir an için kahkaha attıracak kadar tufana kapılırken, tebessüm ederek ağlamaya şayan! Ah... O peri kızı için dökülen göz yaşları, kurulan hayaller, edepsiz Keşfi'nin sözleri... Ah o Keşfi yok mu... Kahrolası adam, Bihruz beyciğimi yataklara düşüren yalancı kalpazan... Na işte roman böyle, tam Türkçeye kaptırıyorsunuz kendinizi sonra geliyor Andon yarım yamalak Türkçesiyle bozuyor dengenizi...
Ah Mösyö, fazla uzattım, lakin bu hikaye öyle tutkulu ki zat-i âlimi içinden çekip alamıyorum. Affınıza mazhar olmak isterim. Ricam kitabı hem terennüm ile hem yüksekçe sesle okumanız. Sanırım o vakit dahilinde beni daha iyi anlayacak ve hak vermeye layık bulacaksınız...
Mil pardon, mösyö! Bon nüi mon şer ami! Bonsuvar!
( 
Recaizade Mahmut Ekrem in 
Araba Sevdası kitabının 237. saifesi)
·
9 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.