SANTIAGO RAMÓN Y CAJAL kimdir?
Acknowledged by many to be the architect of modern neurobiology, as a young man Cajal tried very hard to keep out of medicine altogether. He wanted to be an artist, but his father (a professor of dissection) was equally adamant that he should be a doctor. After miserable but educational apprenticeships with a cobbler and a barber, Cajal gained his medical licence and buckled down to join the family business, eventually being appointed Professor of Anatomy at Valencia.
He kept up with his drawing, making many anatomical studies, and it is possible that it was his artistic eye that led him to his greatest discovery. When in 1887, now at the University of Barcelona, he looked at the Italian physician Camillo Golgi’s immaculately stained slides of brain cells, he saw what others had not. Until this time, the prevailing orthodoxy was that the nervous system was a single reticular (mesh-like) construct without discrete cellular components (neurons). Cajal realized however that what Golgi’s images clearly showed was that the nervous system was a network of discrete cellular components. This was a correct interpretation that crucially allowed neurons to be regarded as the functional units of the brain – free agents that could form many synaptic connections, each capable of being modified to allow for growth and adaptation. Cajal studied this newly revealed phenomenon for four years, identifying as well so-called ‘dendritic spines’ – small membranous protrusions from a neuron’s input fibres that typically receive input from a single synapse. He used his artistic skills to make meticulous drawings and then published his findings in his magnum opus Revista Trimestral de Histología Normal y Patológica, which had an impact on the scientific community similar to Darwin’s breakthrough On the Origin of Species.
Çeviri:Birçok kişi tarafından modern nörobiyolojinin mimarı olarak kabul edildi, çünkü genç bir Cajal tıptan tamamen uzak durmak için çok çalıştı. Bir sanatçı olmak istedi ama babası (diseksiyon profesörü) doktor olması gerektiği konusunda aynı derecede kararlıydı. Sefil ama bir ayakkabıcı ve berberle olan eğitim çıraklıklarından sonra, Cajal tıbbi lisansını aldı ve aile işine katılmak için çöktü ve sonunda Valencia'da Anatomi Profesörü olarak atandı.
Çizimine devam etti, birçok anatomik çalışma yaptı ve onu en büyük keşfine götüren sanatsal gözü olması mümkündü. 1887'de, şimdi Barselona Üniversitesi'nde, İtalyan hekim Camillo Golgi’nin lekesiz beyin hücrelerinin boyanmış slaytlarına bakarken, başkalarının görmediklerini gördü. Bu zamana kadar, hakim ortodoksinin sinir sisteminin ayrı hücresel bileşenler (nöronlar) olmadan tek bir retiküler (ağ benzeri) yapı olmasıydı. Ancak Cajal, Golgi’nin görüntülerinin açıkça gösterdiği şeyin, sinir sisteminin ayrı bir hücresel bileşen ağı olduğu olduğunu fark etti. Bu, nöronların, her biri büyüme ve adaptasyon için izin verecek şekilde modifiye edilebilecek birçok sinaptik bağlantı oluşturabilen beyinsiz ajanların fonksiyonel birimleri olarak kabul edilmesine önemli ölçüde izin veren doğru bir yorumdu. Cajal, bu yeni ortaya çıkan fenomeni dört yıl boyunca inceledi, "dendritik dikenler" olarak tanımladı - bir nöronun tipik olarak tek bir sinapstan girdi alan küçük membranöz çıkıntılar. Sanatsal becerilerini titiz çizimler yapmak için kullandı ve bulgularını, Darwin’in Türlerin Kökeni Üzerindeki atılımına benzer bir bilimsel topluluk üzerinde etkisi olan Magnum Opus Revista Trimestral de Histología Normal y Patológica’da yayınladı.
··
31 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.