Liliyar: ""KAFAN SUÇLU SENİN,KAFAN!"": "KAFAN SUÇLU SENİN,KAFAN!" Adın yok. Siyasisin. Nurilerin koğuşuna atıyorlar seni.. Sonra daracık bir odaya alıyorlar. Her geçen an daha da daralan. Ayaklarının dibinde insan pislikleri, sidik kokusu ve kan. Nefes diye onları çekiyorsun içine. Ciğerlerine yapışıyorlar.... - 1000Kitap

Liliyar

248 syf.

10/10 puan verdi

"KAFAN SUÇLU SENİN,KAFAN!"

Adın yok. Siyasisin. Nurilerin koğuşuna atıyorlar seni.. Sonra daracık bir odaya alıyorlar. Her geçen an daha da daralan. Ayaklarının dibinde insan pislikleri, sidik kokusu ve kan. Nefes diye onları çekiyorsun içine. Ciğerlerine yapışıyorlar. Diri diri gömülmüş gibisin. Üstün başın pislik içinde. Beklemek korkunç.. Ezen değil ezilensin. Vuran değil vurulan. Ağzı burnu kanayan, dişleri dökülen.. Gözlerin bağlı. Beline, böğrüne, kıçına, kafana tekmeler iniyor. Soyuyorlar seni bağıra çağıra. Utançla korku birbirine dolanıyor. Yine tekmeler, yumruklar.. Haça benzer bir tahtaya sabitliyorlar seni. Bir bakır tel bağlıyorlar serçe parmağına. Birden bir alev sarıyor. Elektrik veriyorlar. Nefes alman imkansız.. Tabanlarına vuruyorlar kalın sopalarla, bütün vücuduna. İç organların sarsılıyor. Tekrar elektrik veriyorlar. Tekrar.. Tekrar.. Büyük bir zevkle izliyorlar seni. Şaşırıyorsun, bir insan nasıl bu kadar küçülebilir diye. Aklın almıyor. Bir kişi değil, beş kişi, on kişi. Keşke ölsem diyorsun. Zaman kavramını yitiriyorsun. Etlerin kemiklerinden ayrılıyor sanki. Bağırmanı istiyorlar, sözde seni daha çok ezebilmek için. Acizliğinin tadına varmak için. Bağırmıyorsun. Dayanabilecek misin?.. Felç olmak üzeresin. Beynin sancıyor. Yüreğin çatlamak üzere. Gülüyorlar.. Sonra cinsel organına elektrik veriyorlar. Bir tel sokuyorlar sanki içine. Çıldırıyorsun. Ölüyorsun. Tabanların patlamış, yere basamıyorsun. İçinden kusmak geliyor. Ayakta duracaksın. Oturmak yasak. Çırılçıplaksın. Donuyorsun. Seni hayvanlaştırmaya çalışırken canavar kesiliyorlar. Ellerinde kızılcık sopaları. Ayaklarından başlıyorlar vurmaya. Sonra tuza bastırıyorlar seni, için yansın diye.. Tırnaklarını söküyorlar. Ölmeyi delice istiyorsun ama yaşıyorsun. Nereye kadar direneceksin? Nereye kadar susacaksın? Nereye kadar dayanacaksın?.. Kan işiyorsun. Makatında dayanılmaz bir acı. Bağırsaklarını patlatmışlar. Copla.. Ağlıyorsun sessizce. Utanıyorsun..çok utanıyorsun.. Öfkelisin.. Daha fazla yazamıyorum. Farazi değil, hayali hiç değil, hepsi yaşanmış gerçeklerle dolu olan bu kitabı okumak gerçekten çok zor.. Ve bir adın var artık.. Sen de Nuri'sin. Mutlaka okuyun..

YaralısınErdal Öz · Can Yayınları · 20191,970 okunma

··

531 görüntüleme

Gülcan Coşkun

Uçlar, uçları doğurur..İnsan psikolojisi böyle yol alır..Aklım böyle yazdırdı bana ama yüreğim kabardı bunu yapan küçük insanlara bilendim bir taraftan da..

Küçük insanlar..ama hepsi bunu zevkle yapan birer canavar..

Sonra da evlerine gidip çocuklarını kucağına alıyorlar, yemeklerini yiyorlar, insan kılığına bürünüyorlar... Kalemine sağlık, yüreğin dert görmesin.

Hiçbir şey olmamış gibi hem de..insanların bedensel ve duygusal bütünlüğüyle oynamak bu kadar kolay olmamalıydı.. Teşekkür ederim, senin de.

Turhan Yıldırım

Bu acıları okuyup anlamak mı daha iyi yoksa okumamak mı hiçbir zaman tam emin olamayacağım. Sözün gelişi tabii ki ama bu kitabın "keyifli okuma" sı olmaz. Olsa olsa okurken işkence edilir zihnine. Emeğine sağlık.

Kesinlikle öyle Turhan..söz gelimi keyifli ama asla değil. Okurken bile bunları hissediyorsak, onlar neler hissetti kim bilir..Teşekkür ederim.

Okurken etkileniyor insan, ya bir de benzer olaylara birebir şahit olanlar. Çalıştığım dönemlerde gördüklerim :( Yüreğine sağlık canım yine çok içten bir inceleme.

Şahit olmak ne kadar ağırdır kim bilir. En iyi sen anlarsın eminim. O yüzden senin fikrin önemli. Teşekkür ederim.

Bu yorum görüntülenemiyor

Emel Aslı Demirtaş

Tabutluklar var bir de... "Tabutlugun üç duvarı beton. Bir adam sığabilir içine. O da ayakta. Omuzların, sırtın duvarlara, dizlerin kapıya dayanır. Tepen de kaç mumluk kim bilir. Ama deli gibi aydınlık. Bir zifiri karanlık, bir dayanılmaz aydınlık... " Nazim Hikmet- yaşamak güzel şey be kardeşim kitabından... Bunların hepsi ve bilmediğimiz daha o kadar çok şey yaşandı ki... Incelenmende bile sarsılmışken, kitabı okumaya nasıl dayanırım bilmiyorum. Kalemine sağlık.

Teşekkür ederim. Evet, söylediğin gibi çok daha fazlası var,aklımızın ucundan geçmeyecek türden şeyler..Dayanmak zor ama mutlaka okumak lazım.

youtu.be/EVSNpy9g9uQ Bu da burada kalsın..

Kitabı ilk okuduğum ki siziyi hissettim içimde incelemenizi okuyunca. Yüreğinize sağlık.

Teşekkür ederim..Çok başka bir şey..okurken bile çıldırıyor insan.

Ben bu kitabı okursam 1 hafta böğrümde koca bir kaya varmış gibi gezinirim, geceleri uyuyamam... benim okumaya dayanamayacağım şeyleri yaşamış insanlar ki bundan bile çok utanıyorum... o yaşadıkları dehşet ve çaresizlik duygusu ne ağırdır kim bilir...

İşte o duygunun ağırlığını tahmin etmek bile mümkün değil..

Masalını Yitiren Dev

@fikretsimsek ·

İşkence yapan kendi geleceğini kabullenirken, kendisine karşı yapılacaklardan da kimsenin sorumlu olmadığını itiraf etmiş oluyorlar aslında. Bu nedenle, işkenceciler veya bu emri yerine getirenler tez bulunmalı ve giyotinlenmelidir. Ayrılan baş gövdelerinden kurtulduğuna sevinecektir.

Keşke..Bunu gerçekten çok isterdim. Anlayamadığım şey, emirle bile olsa, tüm bunları yapmayı bir insan nasıl kabul edebilir..

2 sonraki yanıtı göster

13 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.