1
Hakikat, sonu yok sevdanın
Gül yüzünün özlemi sarar
Ve tarifsiz bir şeffaf sızı.
İlk kirpiklerimde belirir
Görünümü ikindiyi andıran
Sabahların yağmuru.
Gökyüzünden gül yüzüne
Dilimin bağı çözülür,
En yalın halinde
Gözümün feri açılır.
Islak yolların akşamında
Koşabilmek için özgürce
Hep aynı başlangıç noktasına.
2
Hep aynı başlangıç noktasında
Düşlerim dünyam kadar
Ne ölümsüz bir özlemdir bu?
Muallak taşına sarsam
İmkansızın peşinde koşmak gibi.
Ellerimle yükseltemem göğe
Hiçbir şeyi böyle bu kadar.
Unutulmaya terk ettiğim
Boğulmuş isyan şiirleri
Özge denizlerimde kıyıya vurdu.
Tırnaklarımla kazırım
Yerin yedi kat dibine kadar.
Hakikat, sonu yok sevdamın.
(Kadir Sefa)