Ah Zeze, ah. Nasıl kalbim paramparça oldu bilseniz. Onun mutlulukları mutluluğum, acıları acılarım oldu. O küçücük yaşıyla neler görüp geçirdi. Ne ayrılıklara, ne yalnızlıklara düştü. Okuyanlar bilir o sahneleri bir kez daha yaşamışlardır. Ben Zeze der, başka bir şey demem. Çünkü ben ömrümün sonuna kadar Zeze'yi yalnız bırakmak istemiyorum. . Büyümek ilginç bir şey. yaşlanmak, yaş almak ve yaşlandıkça değişen gelişen algılama... İyiki diyorum bazen iyiki kitap okuyorum. çünkü böylesine çarpıcı hikayeleri başkaları anlatınca o kadar da dinlemiyor. genellikle kendi anlattıklarımıza odaklanıyoruz. kitaplar öyle değil, sizi karşılarına alıyor ve saatlerce sessiz bırakıyor , çok güzel noktalarda da susturabiliyorlar. Kitaplarla değişebilmek çok güzel. . Zeze'yi sevin.. Çünkü, sizin de umutlarınız sevdalarınız, hayalleriniz Zeze'ninki gibi bir gün kesilebilir. işte o zaman bakmanız gereken yer yine bir çocuğun gözyaşları olacaktır.

Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 2022231bin okunma

·

3 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ɢöκκυşαğı