Sen benim içimdeki toplu katliamdın...
Sonra gün geliyor, kuşanıyorsun cebindeki son kuruşluk misali umutlarını. Yetmiyor üzerindeki yalnızlıklarını örtmeye belki, belki hala üşüyorsun gün değdiremediğin karanlıklarında fakat yine de vazgeçemiyorsun işte hayallerinden. Her son yeni bir başlangıç diyorlar sorduğunda ve her başlangıç yeni yeni sonlara ana! Bir tuhaf düzen, tuhaf bu yeryüzü...
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.