Anadolu’da bir tabir vardır, şöyle yarım ağızla, biraz kırık Türkçe’yle “Analık divanelik!” derler. Dikkat buyurun. Delilik değil, çılgınlık hiç değil... Annelik divaneliktir anlamında. Bu sözü de olur olmaz yerde sarf etmezler. Altın madalya gibidir. Onu hak etmek için bir annenin gerçek bir divanelik yapması gerekir. O söz ağızlardan ağır ağır, derin iç çekişlerle bir sır gibi kısık sesle adeta fısıldanır: Analık divanelik!