Gönderi
Yine çoook sevdiğim bi kitapla burdayım. Nasıl anlatılır ki bilmem her kitabın bende yeri çok farklıdır ama bu kitap daha bi farklı oldu. Yazarın kalemi öyle güzeldi ki kitap su gibi aktı gitti. Her sayfayı daha bi merak daha bi heyecanla okudum. Kimi sayfalarda gözlerim doldu, kimi sayfalarda Leyla ve Yusuf'un atışmalarıyla güldüm, kimi sayfalarda ise aşklarıyla içim ısındı. Kesinlikle okunması gereken bi kitap. Kısaca konusundan bahsedicek olursam; Leyla, yeni mezun olmuş çiçeği burnunda gencecik bi öğretmen. Yusuf, kanundan kaçan bi yolcu. Bi tren kompartımanında başlayan macera Kars'ın ücra köyüne kadar uzanıyor. Leyla ve Yusuf'un aşkı, yaşadıkları zorluklar akıcı bi şekilde anlatılmış.
#OKUDUMBİTTİ
#ALINTI
Gözlerini kapadı. Ben de kapıya yöneldim. Gittiğimi görmemek için gözlerini kapadığını düşündüğüm saniyelerde, “Menekşe!” diye seslendi. Dönüp baktığımda ona, “İlkbaharda senin gibi mor çiçekler açacağım, söz veriyorum,” diye vaad etti bana. Şefkatle titredi kalbim sözlerine. “Kıyamam ben senin o iğneli yapraklarına, ben seni öyle sevdim,” dedim ve kapıdan çıktım.
Bir doğu treninde başlayan ‘Yolcu’ hikâyesinin mor menekşe ile çam ağacının aşkına bürünmüş nostaljik hali…
Yusuf, yarını bilinmeyen bir hayatın iflah olmayan Yolcu’su. Ona, iğneli yaprakları ile âşık olacak menekşesini tanıdıktan sonra hayatının seyri değişir. Yeni hayatında ise istasyon değiştirmek eskisi kadar kolay olmayacaktır.
Leyla, bir doğu treninin varacağı istasyona bağladığı umutlarının, hayalini dahi kuramadığı bir masala dönüşmesine engel olamayan fedakâr mor menekşe.
Onun fedakârlığı ve aşkı, vazgeçilmesi imkânsız bir sevdaya dönüşecektir.
·
17 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.