Kitabı az önce bitirdim ve tam olarak ne hissedeceğimi bilmiyorum. Genelde ırkçılık üzerine bir kitap okuduğumda böyle oluyor zaten. Gerçekten bir insanın ten rengi yüzünden bu kadar saçma şeylerin yaşanmasını aklım almıyor. Bir insanın teni siyah diye onlara bu kadar negatif şeyler hissetmek sırf rengi yüzünden çikolata sevmemek, dünyadaki tüm çikolataların beyaz olmasını istemek gibi bir şey. Saçmalığı görebiliyor musunuz? Yani illa birine öfke duyacaksanız çikolatalara koyu renkli olduğu için kızmak yerine onları bu şekilde üretenlere kızmalısınız. Sonuçta bir çikolata kendi rengini nasıl değiştirebilir ki? Aynı şey insanlar için de geçerli değil mi? Bu insanlar bir sabah uyanıp beyazlıktan sıkıldım hadi biraz da siyah olayım demediler sonuçta. Tüm bunların dışında ben kendi beyaz tenli oluşumu nasıl seviyorsam onlar da kendi siyah tenlerini sevebilirler. Bir mağazaya gittinizde siz nasıl kırmızı tişört alıyorsanız bir başkası da mavi tişört alabilir mesela. O zaman kırmızıyı sevenler toplanıp mavi sevenleri öldürsün. Verdiğim örnekler ne kadar saçmaysa birini ten rengi yüzünden sevmemek de öyle bence. O yüzden böyle kitaplar okuduğumda hep bir anlamsızlık ve öfke doluyor içim. Eminim ki böyle şeylere maruz kalanlar benden yüzlerce kez daha yoğun hissediyorlardır bu duyguları. Bu konu çok uzun yıllardır tartışılan bir konu olduğu için kısa kesip kitabın yorumuna geçmek istiyorum. İlk olarak kitaba çok büyük bir beklenti ile başladım çünkü ödüllü bir yazar tarafından yazılmıştı. Ayrıca diğer kitabı olan ve ödül almaya doymayan İçimdeki Müzik kitabını baya sevmiştim. Bunun yanında yazarın genelde hassas olan ve çoğunlukla insanların görmezden geldiği konular üzerinde empati yapabileceğimiz anlatım tarzı hoşuma gidiyor. Isabella muhtemelen görsem bayılacağım güzellikte, zeki, yetenekli 12 yaşında bir kız çocuğu. Beyaz annesi ve siyah babası boşandıkları için bir hafta annesinde bir hafta babasında kalıyor. Ne tam olarak siyah ne tam olarak beyaz hissetmediği için arada kalması yetmezmiş gibi sürekli kavga eden ve birbirlerine tahammül edemeyen iki ebeveynin de arasında kalmış durumda. Kitapta en sevdiğim karakter Darren oldu. Gerçekten yüzde yüz sevdim, bence abiliğin hakkını veriyordu. İzzy’nin anne ve babasının birlikte olduğu insanlar da çok şekerdi bence ama anne babasına birazcık sinir oldum. 3-5 bölüm daha olsa, malum hazırlıkları görsek gayet keyif alarak okurdum. Aslında kitap hakkında ne diyeceğimi çok da bilemiyorum sadece şunu söylemeliyim ki bence kesinlikle okuyun. Eminim en az benim kadar seveceksiniz.