Ses verdiğim 'Kırmızıma bulaşan karanfilimsin' şiirim
youtube.com/watch?v=mPJm5tm...
Yanlızca sekiz karanfildin
Dört beyazını ilk bahar
Dört kırmızını sonbaharda açardın
Korkuyu unuttururdu
Çatal yüreğin umutsuzluğu aşarken
Fersahları yorgun adımlarken sarılırdın
Açan her kırmızı beyaz karanfil çiçeğe
Bedeller ödemekten çekinmedin kararlarında
Hemde fazlasıyla hatta aşktan sana düşenlerin
Payına nefsinlede dokunmaz dönüpte bakmazdın
Ellerin hali hazırda hakça tutunur
Adaletsizlikte bonkör bu dünyanın
Yıkımlarının en uçsuz dört duvarına
Beyazdan kırmızıya olan inancınla
Kırılmaz dik ve eğilmez umuduyla...
Gömüyorum uzağına sekiz
Karanfili ard arda çekerek içime
Düşkünüm ilk günden bilinmezliğine
Canımda imkansızlığını kolayca yaşatırken
Adının ninnisi prangasıyla vuruyor dilime
Eskiyen zamanların tümünü donduruyorum
Sonsuzluğunun iz düşümündeki harında
İlelebet acınmadan içimdeki ateşte yansamda
Sen benim yazdığım şiirlerdeki beyitler değilsin
Sen Beyazınlarınla kırmızıma bulaşan karanfilimsin...
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.